Santukumar Chariya

SR No.: 010685
Original Sutra Author: N/A
Author: H C Bhayani, Madhusudan Modi
Publisher: L D Indology Ahmedabad
Publication Year: 1974
Total Pages: 197
Language: Sanskrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari
File Size: 8 MB

Page 150

११४
सनत्कुमारचरित 'आने हुँ मेरुपर्वतना शिखर उपर पडतो मूकुं जेथी पारकी स्त्री पर मन दोडाववाना पापर्नु फळ चाखतो ते शतखंड थईने मृत्यु पामे.' (६३१) एम विचारतो ते पापी खेचर जेवो भ्रमर अने गोशृङ्गना खंड जेवा नील नभतलमां थईने जई रह्यो हतो, तेवा ज, ऊंचेने ऊंचे चडता जवाथी मोटामाथी नानां, वधु नानां अने तेथी पण नानां बनतां जतां नदी, पर्वत अने नगरने जोईने 'मारी नजरमांथी छटकीने आ क्या जवानो छे ?'. एम विचारता कुमारे (६३२) ते खेचरने निर्भयतापूर्वक कपाळ उपर वज्रकठोर मुक्को मार्यो. एटले गळता रुधिरथी मलिन बनेलो, आक्रंदना पडघाथी आकाश, पर्वत अने पृथ्वीमंडळने भरी देतो, जेना मोना पोलाणमांथी जीभनो लांबो सर्प वहार नीकळी पड्यो छे. अने जेनो दर्प गळी गयो छे तेवो खेचर कोने सुभग लागतो (?) न हतो ? (६३३).
जाणे के कुमारना वीजा प्रहारथी भयभीत थईने ते अधम खेचरनो जीव तरत ज झडपथी नीकळी गयो. एटले ते खेचरना शवनुं मुख जोवा न इच्छता सूर्ये जईने अस्ताचळना शिखरे आवास कर्यो, अने शत्रुनो नाश करीने पछी पोतानी प्रियाना संभाषणने संभारता ते :कुमारने पण रात पडतां, खेचरना वधना प्रसंगथी जाणे के क्रोधे भरायो होय तेम धृष्ट कामदेवे हाथमां पकडेल कुमुद रूपी भयंकर धनुष्ययष्टि वडे छोडेल चंद्रकिरण रूपी धारदार शरसमूहथी सर्वांगे एवो तो वींधी नाख्यो के तेने पोतानुं अंग असुखथी ग्रस्त छे के सुखथी तेनुं भान न रघु. (६३४-६३५).
___'पेला हताश शत्रुने तो रमतमात्रमा कचरी नाख्यो, पण आ भुवनदुर्जयने केम जीतवो ?-हां, हां, आ शत्रुने जीतवानो उपाय पण मने सूझी गयो. जो हुं जीवतो ने सगी आंखे ते हरिणाक्षीने जोडं, तो आ मदनरिपुने तरत ज तिलांजलि दई दऊं'. (६३६). ए प्रमाणे विचारतो कुमार ते वनमा केटलोक समय शोधाशोध करीने जेमतेम करीने पेला ज महेलमां आवी पहोंच्यो. एटले ते चंद्रमुखीए संभ्रममा उत्तरीय संकोरीने, हसीने, सामे ऊठीने, हाश्रु सारतां गद्गद वचने बनेली वात पूछी. (६३७). ....
एटले तेणे शरच्चंद्र जेवा मुख वाळी अने गाढ स्नेह धरती ते सुंदरीने पूर्वोक्त बधी वात ट्रंकमां कही. ते पछी जाणे के चक्रवर्तीनी लक्ष्मी पाम्यो होय तेम हर्षप्लावित चेष्टा वाळो कुमार ते सुनंदासुंदरीनी पासे बेठो. (६३८). 'अरे रे चंद्र, तुं तारे हवे भले प्रकाशे. मलयानिल, तुं पण खुशीथी वाय. आम्रवृक्ष, तुं पण भले विस्तरे. अली कोयल, तुं पण टहुक अने भ्रमर, तमे पण गुंजारव प्रगटावो.