________________
११०
सनत्कुमारचरित पछी ते नगरना श्री भानुवेग नामना राजाए ऊभा थई संमुख आवीने गुणरत्नना सागर समा ते कुमारनो आदर कों, पोताना हाथे तेने सिंहासन उपर बेसार्यो अने एम मोटो सत्कार करी, मस्तक पर अंजलि रचीने कछु, 'मारी आठ पुत्रीओ साथे विवाह करीने तुं मने संतुष्ट कर. (६०१). कारण के ज्यारे अमे अमारी पुत्रीओना विषयमां चिंतातुर हतां त्यारे अगने श्री अर्चिमाली नामना मुनिराजे ( जेमने विनयपूर्वक सुरेन्द्र प्रमाण करतो ) कह्यु हतु-जे माणस असिताक्ष यक्षना भारे दर्पने हरशे ते अवश्य तारो आठे य पुत्रीओनो पति थशे.' (६०२). एटले प्रकटेल प्रेमभावने लईने शोभती अने तरुणीओमां उत्तम एवी ते आठ कुमारीओने कुमार, त्याने त्यां ने ते ज क्षणे मोटी धामधूमथी परण्यो. पछी कंकणबंधन वगेरे विवाहोचित विधो विधि करीने, नववधूओनी साथे कुमारे रति- . मंदिरमा प्रवेश कर्यो. (६०३)..
पछी अतिशय थाकेलो ते राजरीतिथी रतिमन्दिरमा सूतो अने तरत ज तेने घोर निद्रा आवी गई. पछी स्वजनमित्र विनाना ते सवारे पंखीओना कलरवथी जागी ऊठ्यो त्यारे तेने ए नगर, परिचरो के नववधूओ कशुं ज न देखाता थy (६०४)- 'शुं ए स्वप्न हतुं ? के मारो वुद्धिभ्रम हतो ? अथवा तो........थयु ? के पछी कोईए इंद्रजाळ देखाड्यु ? पहेलांना मारा नगर, स्वजन अने प्रियतमाना वियोगथी दुःखी थयेलो होवा छतां हुं आठ पत्नीओ साथे संबंध थतां काईक आनंद पाम्यो हतो, पण मारा मस्तक पर तो जाणे के पुष्पित वृक्षनी शाखा ज एकाएक तूटी पड.' (६०५). आम घर, परिजन अने प्रियतमाओथी वियुक्त अने साव भोंय पर ज वेठेला कुमारने काने अंतरीक्षमांथी. ओचितो अवाज पडयो'हा सखी! हा प्रियतम ! हा माता ! हा अश्वसेन राजाना पुत्र मारा भावी पति सनत्कुमार ! मारी रक्षा कर !' (६०६). एटले, "हे सुलोचना, पिताथी, माताथी, सखीओथी, तारा इष्टदेवथी अथवा तो अश्वसेन राजाना पुत्र ए निर्माल्य मानवथी शुं वळवार्नु छ ? हे विशालाक्षी, तुं कामातुर चित्ते देव असुर अने मनुष्यनो मद मथनार एवा मारुं स्मरण कर, जेथी लक्ष्मी (!) तने तृप्ति करावे.
(६०७). एटले 'मारामां अनुरक्त ए सुंदरीनुं हरण करी रहेला अने एम कोपेला :: यमनी दृष्टिए पडेला क्या पापीए, कुबुद्धिथी दांत गणवाना उत्साहमां सिंह
शिशना मौ'मां पोतानो हाथ नाख्यो छे ?' एम विचारता कुमारे अंतरीक्ष तरफ