________________
सवासो गाथा स्तवनः
(१३) जेह राखे पर प्राणने, दया तास व्यवहारे । निजदया विण कहो परदया, होए कवण प्रकारे ।। शु० ॥१७॥
व्याख्या-जेह कीटीकादिक पर माणने राखे, तास के० तेने पर दया होए, ते व्यवहारे कहीए. ज्ञानरूप आत्म दया विना, कहो वाह्य माण रक्षणरूप दया केम होय ! न होय. उक्तंच-" जइयाऽणेण चत्तं, अप्पणयं नाणदंसणचरितं । तइआ तस्स परेसं, अणुकंपा नत्थि जीवेम ।। १ ॥” इति उपदेशमालायां ।। ४७ ॥
लोकविण जेम नगर मेदनी, जेम जीवविण काया । फोक तेम ज्ञानविण परदया, जिसी नटीतणी माया ।। ४८॥ व्याख्या-लोको विना जेम नगरनी मेदिनी के० पृथ्वी उजडरूप, अने जीव विना जेम काया फोक के० अकाजरूप दीसे, तेम ज्ञानरूप आत्म दया विना परदया ते जेहवी नाटकीयानी माया फोकट, तेम फोकट जाणवी ॥ १८ ॥
सर्व आचरमय प्रवचने, लण्यो अनुन्नव योग । तेहथी मुनि वमे मोहने, वली अरति रति शाग ।। शु० ॥१९॥ व्याख्या-श्री प्रवचने सिद्धांते अनुभव योग के० ज्ञान योग सर्व आचारमय भण्यो. यतः- सव्वेचवि तेण कयं " इति वचनात्. तेह अनुभव योगथी मुनि, मोहने के कपाय मोहनीयने वमे. वली अरति रति, अने शोक इत्यादिक नोकपाय मोहनीयने वमे. ते माटे ज्ञान योगनोज दृढ आदर करवो॥ ४९ ॥
सूत्र अक्षर परावर्तना, सरस शेलडी दाखी। तास रस अनुन्लव चाखीए, जिहां एक छे साखी । शु० ॥५०॥ व्याख्या-सूत्र अक्षरनी परावर्चना एटले कर्म योग, ते सरस शेलडी सरखो देखाड्यो. तास के तेहनो रस ते अनुभव ते चाखीए. जिहां एक आतम साखी छे. स्थान वर्ण २ कर्म योग अर्थ १ आलंबन २ निरालंवन ३ ए ज्ञान योग. ॥ ५० ॥
आतमराम अनुन्नव भजो, तजो परतणी माया । एह छे सार जिन वचननो, वली एह शिवछाया ॥ शु०॥५१॥ व्याख्या-आत्माने आराम के: रमावे एवो अनुभव तेने भजो के० सेवो. परतणी के० पुदगलतणी माया तजो-छांडो. एहज जिन वचननो सार छे. वली संसार तापनी टालणहार एवी एहज शिवतरुनी छाया छे. ॥ ५१ ॥