________________
(१२) उपाध्याय १३ केटलाक साधुना समुदायना अधिपति ते गणी ए तेरनो चार चार भेदे विनय करवो १ अनाशातना ते जात्यादिक दूषण काढीने हीलना न करे २ भक्ति ते चित. उपचाररूप ३ वहुमान ते अंतरपीति मतिबंघरूप ४ वर्ण संज्वलना ते यश बोलवा ए रीते तेरने चारे गुणतां वाचन भेद थाय इति प्रवचन सारोद्धारे पांसठमे द्वारे ए अधिकार जोजो उपलक्षणथी वावन कह्या तेमज ९१ भेद समवायांगे तथा पिस्तालीस भेद तथा दश भेद इत्यादिक अनेक भेद ग्रंथावरथी जाणवा. ते सर्वे मेदg शीखर्बु तथा ते रीते प्रवचु तेने परिपाक कहीये ते परिपाकने न लहे के० एकाकी साधु न पामे केमके एकाकी विहार करनार कोना पासेथी शिखे तथा कोनो विनय करे ॥ इतिभाव ॥ १८ ॥ सर्व उद्यमें पण तस बहु फल, पडे कष्ट अन्नाणरे । सूत्र अभिन्नतणे अनुसारें, उपदेशमाला वाणरे ॥ सा० १९ ॥
अर्थ-सर्व क्रिया अनुष्टाननो उद्यम तेनुं ने बहुफल के० घणुं फल स्वर्गादिक ते पडेकष्टअन्नागरे के० अज्ञान कष्टमां पडे एटले निर्जरा न थाय संसारपरित न थाय कोने न थाय ते कहे छे जे अविवृत्तार्थ विशिष्ट व्याख्यानरहित एहवू जे सूत्र तेहने अमिन सूत्र कहीये ते अभिन्न सूत्रने अनुसारें क्रियाप्रमुख अनुष्ठान करे ते अज्ञान कष्टमांपडे इतियोग. जे टीका प्रमुख विना विशेष प्रतिपत्ति केम थाय? अन्यथा अनुयोगचं कथन निरर्थक थाय ए उपदेशमालानी वाणी छे. यदुक्तं तत्सूत्रे-" अपरिच्छियमुयणिहसस्स, केवलमभिन्नमुत्तचारित्तस्स । सन्बुजमेणवि कयं, अनाणववे बहुं पडइ ॥१॥" अर्थ ॥ अपरिच्छिय के० नथी जाण्यो मुयणिहसस्स के० श्रुतरहस्य जेणे शेषं सुगमं ॥ १९ ॥
ते तो ऋजुभावे एकाकी, चाले तेहने जुत्तरे । वाम्य कुवासन जे अकुवासन, देशाराधक उत्तरे । सा० २० ॥
अर्थ-इवे ज्ञानीथी अलगा क्यारे थर्बु तथा शा कारणे एकाकी रहे पडे ते असिवादिक कारण घणां छे. यतः-"असिवे ओमोयरिए, रायभए खुभियउत्तमहे य । फिडियगिलाणाचेइसए, सठेवया विव आयरिए ॥१॥" एम कारणोना अर्थ विस्तारें लख्या छे पण अहीं लखतां ग्रंथ वधे माटे लखता नथी पण एक अशिवकारण लखीयें छैयें जे साधु वार वर्ष आगलथी ज्ञानादिक अतिशयें करीखवर राखेजे अमुक वर्षे अशिव थशे अने कदाचित चार वर्ष अगाउ उपयोग न रह्यो होय तो इग्यार वर्ष अगाउ, ते नहीं तो दशवर्ष अगाउ, एम यावत् एक वर्ष अगाउ पण उपयोग राखे. ते पण उपयोग न रह्यो होय तो ज्यारें अशिव जाणे ते वारे साधु त्यांथी विहार करे तेमां कोइक ग्लानसाधु होय ते विहार करी शके नहीं ते वारे पवा कारणे एकला जानी विना पण होय तेमां पण १ साधुभद्रक अने गृहस्थ मांत २ तथा साधुभांत अने गृहस्थभद्रक ३ तथा साधुभद्रक अने गृहस्थ पण भद्रक ४ तथा