________________
(२३)
ए रीते धर्मदेशना देतां कदाचित् घणा लोक सांभलवा आवे तो धर्मनो लाभ घुणो थाय घणा लोक धर्म पाये संसार तरे || ७ ||
तेहने जो मारग न भाषे, तो अंतराय फल चाखे । मुनि शक्ति नवि गोपे, वारे तेहने श्रुत कोपे ॥ ८ ॥
अर्थ- -तथा जे लोक धर्म सांभलवा आव्या तेहने धर्ममारग नभाषे के० न सभलावे तो ते मुनियें ज्ञाननो अंतराय करयो तथा विघ्न करयुं तेहनां फल चाखेके० भोगवे एटले ज्ञानावरणी कर्म वांचे. गाथा - "अन्नाणी वख्खाणं, करेइ जो तस्स होइ पाव फलं । नाणीवि जो न भासइ, सो लहए नाणविग्घं खु ॥ १ ॥” इति हितोपदेशमालायां. ते माटे सुनियां जो देशना आपवानी छती शक्ति होय तो गोपवे नहीं अथवा देशना आपतो थको थाके नहीं तथा धर्मदेशना देता थकाने जे चारे छे ना कहे छे ते प्राणीने श्रुत कोपे के० भवांतरे ज्ञानावरणी वां होय ते उदय थाय अज्ञानपणुं आवे एटले श्रुत कोपयुं ॥ ८ ॥
नवि निंदा मारग कहेतां, समपरिणामें गहगहतां । मुनि अद्दचरित मन रंगे, जोई लीजें बीजे अंगे ॥ ९ ॥
अर्थ - एटले शुद्धमार्ग के० निंदा नयी केमके देशना ते ज्ञाननो हेतु के समपरिणामें के० रागद्वेपरहितपणे एटले कोइ उपर रागद्वेष न करे अने कोइनुं नाम छेइ तेना अवरणवाद न बोले ए रीते गहगहतां के० इर्म पामी भाषें एम आद्रकुमारतुं चरित्र बीजे अंगे श्री सुयगडांगसूत्रना वीजा श्रुत स्कंधना छट्टा अध्ययने जोइ लेजो. यथा-" इमं वयं तु पाउ कुव्वं, पावाईणो गरिहसि सव्वमेव । पावाईणो पुढो पुढो किट्टयंता, सयं सयं दिडि करेंति पाउं ||१|| ते अन्नमन्नस्स गरहमाणा, अक्खतिज समणा मारणाय । सतोय अत्थी असतो अ नत्थी, गरहामो दिहिं न गरहामो किंचि ॥ २ ॥ न किंचि रूवेणभिघारयामा, सदिहिमग्गं तु करेमि पाउँ" । इत्यादिक अधिकार मनने रंगे करीने जोजो ॥ ९ ॥
कोई भाषे नंवी समजावो, श्रावकने गूढा भावो । ते जुठ कह्या लट्ठा, श्रावक सूत्रे गहियठ्ठा ॥ १० ॥
अर्थ - वली कोइ एम कहे छे जे श्रावकने गुढाभावो के सूक्ष्म अर्थ भुं समजावो छो ए नहीं समजावो जो तमे समजावशो तो सर्वने पूछता, फरशे सामा आपणां छिद्र जोशे एवी रीते जे कहे छे ते जुढं कहे छे केमके श्रावकने तो श्रीभगवतीसुत्रमध्ये "लद्धडा, गहिया, पुच्छीया, अभिगयहा, विणिछियहा" इत्यादिक पाठ को छे माटे जो श्रावकने अर्थ न समजाव्या होय तो ए पाठ केम को छे इतिभाव ॥ १० ॥
गूढ
L
1