________________
जाणता एके कोइए कारणे विगय वावरी एटले ते ओह लेइने पोते वावरनार उनमाल थाय छे. यतः-सीयललुक्खाशुचियं, वएमु विगईगएण जावितं । हावि भणति सदा, किमासि उद्दायणोन मुणी ॥१॥ए कथाओ सर्व आवश्यक बृहत् वृत्तियें वंदनावश्यके छे ॥१३॥
लोक आलवन भरिओ, जन असंयतने । तेह जगमा काइ देखे, धरे तेह मने ॥ देव० ॥ १४ ॥
अर्थ-एम लोक के. मनुष्य लोक तो आलंबने भरयों छे. बाल, वृद्ध, सूत्र, अर्थ, द्रव्यादिक आपद प्रमुख आलंवन करे. जेम हुँ बालक छु, अथवा वृद्ध छु तेमज सूत्र भj छु, अर्थ भणुं छु, आ द्रव्य दोहिल छे अथवा आ क्षेत्र नानु छे हमणा दुर्भिक्षादिकछे तथा हुँ आजारी छु इत्यादिक निश्रापद करीने पछे आलंवन खोले. यतः-"मुत्तत्थवालबुड्ढे, अ-, सहूदन्वाइआवईओय । निस्साणपयं काउं, संथरमाणा विसीयंति ॥१॥" इत्यावश्यके एम असंयतने आलंवने जे भरयो छे तेहवा अयनायें चालवानी इच्छा करनार जनने आलंबन घणा छे ते प्राणी जगतमा जे काइ नियत वासादिक देखे ते मने के० मन मांडे घरे के० धारी राखे, अने कोइ पुछे त्यारे ते दृष्टांत देखाडे इतिभावः यत:-" आलंवणाण लोगो, भरिओ जीवस्स अज्जउकामस्स । जं जं पिच्छह लोए, तं तं आलंवणं कुणइ ॥१॥" इत्यादि ॥ १४ ॥
शिथिल आलंबन गहे मुनि, मंद संवेगी। संयतालंबन सुजस गुण, तीन संवेगी ॥ देव०॥ १५ ॥
अर्थ-ते माटे जे मंदसंवेगी के अल्प संवेगवंत मुनि होय ते शिथिल विहारीना ओर्ग ले छे जेम मथुरामां मंगुआचार्य मुगालमां पण एक ठामे रह्या प्रतिबंध तज्यो नहीं पासत्था थयातेमाटे एम करवां पण प्रभु धर्म दीठो एम जणाय छे. गाथा-"जे जत्थ जया जइया, वहुस्सुआ चरणकरणपन्भट्टा। ज ते समायरती आलंवर्ण मंदसट्टाण।।१॥” इत्यावश्यके तथा तीव्र संवेगी के० आकरा वैराग्यवंत तेतो संयवालंवन के०संयतमुनिराज तेमनुं आलंवन करे छे अमुक मुनिराजे भिक्षुक प्रतिमा वही तथा अमुक मुनिराजे उपसर्ग परिसह सहन करया तो पण तेवा सहन करु अथवा तप करुं एवी रीते करतां सुजस गुण के० भला जसनो गुण वधारे गाथा-"जे जत्थ जया जड्या, बहुस्सुआ चरणकरणमाउत्ता । जे ते समायरंती, आलंबणतीब्वसट्टाण ॥१॥” इत्यावश्यके ए दालमां घणो वंदनक नियुक्तिनो अधिकार छ पत्रीजी ढालमां एम कहाँ जे डीणा आलवन लेइने पोते हीणाचारी थाय पछी जे पोते हीणाचारी होय ते शुद्धाचारीनां छिद्र काढे ते वात चोथी ढालमां कहे छे ।। १५ ।।