________________
(१७) एवो थका बहु रयो जद्दी के जे संगमाचार्य. यत:-"ओमे सीसपवासं, अपडिवंध अजंगमत्तं च । न गणंति एग खित्ते. गणंति वासं निययवासी ॥१॥" एटले नित्यवास न करवो इतिभाव. ते संगमाचार्यतुं कथानक आवश्यकमूत्रथी जाणवू ।। ५ ।।
चैत्यपूजा मुक्ति मारग, साधुने करवी ॥ जिणे कीधी वयर मुनिवर, चैत्यवास ठवी ॥ देव०॥६॥
अर्थ-वे चैत्यपूजा के० प्रभुपूजा ते मोक्षनो मार्ग छे ते माट साधुने करवी. केमके अमे न करीयें तो ए देरासरनी संभाल कोण करे. जो मूकी दइयें तो विच्छेद जाय तेमाटे अमे असंयम अंगीकार करयुं छे. ते उपर दृष्टांत देखा छे के जिणे के. जे कारण माटे श्रीवयरस्वामी आचार्य पूजा भक्ति करी छे माटे निर्दोष छे इतिभाव. यत:-" चेहयपूया कि वयरसामिणा मुणियपुब्बसारेणं । न कया पुरियाइ तओ, मुख्कंग सावि साहुणे ॥१॥" इत्यावश्यक । एक पुप्पादिक लाव्या एटलुंज देखे छे पण आवां कारण इतां ते देखता नयी ॥६॥
तीर्थउन्नति अन्यशासन । मलिनता टाणे ॥ पूर्व अविचित पुष्प महिमा । तेह नवि जाणे ॥ देव० ॥ ७ ॥ अर्थ-जे तिहां तो तीर्थ के० जिनशासननी उन्नति यती हती वली अन्य भासन के० अन्य तीथिनी मलिनता के० मेलाश करवाने टाणे के० अवसरे ते पण पूर्व अविचित के० पूर्वे पुप्प उतारी मेला करयां हतां एवां फल हतां तेहनो महिमा के० महात्म्य दृतुं ते नविजाणे के० एहवी वातनी जेने खवर नथी तं भूले छे, ए वयरस्वामीनु चरित्र आवश्यकथी जाणवू. यतः-"ओहावणा परेसि, सतित्थउम्भावणं च वच्छल्लं । न गणति गणेमाणा, पुन्बचियपुप्फमहिम च ।। ५॥” इत्यावश्यक ॥ ७ ॥
चैत्यपूजा करत संयत । देव भोई कह्यो । शुभमने पण मार्गनाशि । महानिशीथे लह्यो ।। देव०॥८॥
अर्थ-चैत्य के० जिनपतिमा तेनी पूजा करता थकां संयत के० द्रव्यलिंगी साधु ते देवमोइ के. देवना द्रव्यनो भोगवनारो कह्यो छ, एटले संयतने पूजा करतां देव द्रव्यनी शंका रहे नहीं माटे देवद्रव्यनो भोगी कहीये जिनपूजा करूं, एवा परिणाम ते शुभ मन कहीये, पण एवी करणी करतो थको मार्ग जे जैनमार्ग तेना नाश करे के एटले उन्मार्गे प्रवर्तछे ए रीते महानिशीथमुत्रमा कडु छे. तथाच तत्सूत्र-"एवंचण गोयमा केइ अमुणियसमयसन्मावेओसनविहारीणीयवासीणो अदिट्टपरलोगपञ्चवाएसयंमती इवीरससायगारवाइमुच्छि ए रागदोसमोहाहंकारममीकाराइसु पडिवद्धो कसिणसंजमसधम्मपरम्मुहे नियनिर्तिसनिग्धिणअकल्लुणनिकिवे पावायरणेक्कनिविबुद्धी एगतेणं अइचंडरोइकराभिग्गहिओ मिच्छदिट्टीणो