________________
दोढसो गाथानुं स्तवन.
०
( ८७) कुज्जा के० सझाय करे. अवोतो असंजए के असंजमीने अणजगावतो. "पोरसीए चउभागे, वंदित्ताण aओ गुरुं । पडिक्कमित्ता कालस्स, कालं तु पडिलेहए ||७||" अर्थ - पोरसीए चभागे के० पोरसीने चोथे भागे. एटले पाछली वे घडी राते गुरुने वंदना करीने पडकमित्ता कालस्स के० काल जे वेरतीकाल पडिकमीने, कालं तु पडिलेहए के० काल जे पाभाइ काल ते पडिले. ए रीते सूत्रमां जोगविधि साक्षात् बताव्यो छे. तेहनो विधिए मूढा, केवल सूत्र उपर केम जाणे? वली उत्तराध्ययन'मध्ये अध्ययन ओगणत्रीशमे कहां छे ॥ यथा - "कालपडिलेहणाएणं भंते जीवे किं जगह ? कालपडिलेहणाएणं नाणावर णिज्जं कम्मं खवेइ ||" अर्थ - काल के० वाघाइकाल, अढरतिकाल, वेरतिकाल, अने पाभाइकाल - एनी पडिलेहणाएणं के० आगम विधिए यावत् निरूपणा एटले काल ग्रहण लेवु, जागनुं, इत्यादिक विधि करतो. जीव थ उपार्जे ? एम पूछये थके उत्तर कहे छे. काल पडिलेहणा करतो जीव, नाणावरणिज्जं कम्मं खवेड़ के० ज्ञानावरणी कर्म खपावे. एम कालग्रहण पूर्वक सूत्र भण, वांचनुं, मूत्रमां बोल्युं, तथा तेनो विशेष विधि तो नियुक्ति वृत्ति परंपराथी जाणीए, बाकी न जाणीए. इति तुर्यगाथार्थ ॥ ४ ॥
शु
पांची गाथामां साधुने योग वहेतां आगमेसिभदा थाय ते देखाडे छे. ठाणे श्रीजे रे वली दशमे कधुं ॥ योग वहे जेह साध ॥ आगमेसिभद्दा ते संपजे ॥ तरे संसार अगाध ॥ स० ॥ ५ ॥
अर्थ - ठाणे जीजे के० श्रीठाणांगसूत्रने विषे त्रीजे ठाणे, वली दशमे कां के० ठाणांगमध्ये दशमे ठाणे कर्तुं छे. योग बहे जे साध के० जे साधु जोग बहे, तेने आगमेसि भद्दा ते संपजे के० आगल भद्र नीपजे. तरे संसार अगाध के० अपार संसारनो पार पामे. एटले संसार पार पामे. ए पद त्रीजा ठाणाने जोडीए. आग मेसिभद्दा संपजे ए पद दशमा ठाणाने जोडीए. एटले ए भाव जे, योग बहे तो संसार तरे एम त्रीजे ठाणे क छे; तथा जोग बहेतो आगमेसिभद्दा याय एम दशमे ठाणे कधुं छे. ठाणांग सूत्र मध्ये ए रीत छे; ते माटे ए गाथानो अर्थ पण एम जोडीने संबंध करचो. इति पंचम गाथार्थ ||५||
ed ठाणांगनो पाठ लखीए छैए- "तिहिं ठाणेहिं संपन्ने अणगारे अणादीयं अणवदग्गं दीहमद्धं चाउरंतसंसारकंतारं वीतीवएज्जा तं अणिदाणयाए दिठिसंपन्नयाए जोग वाहियाए ||" अर्थ - तिहि ठाणेहिं के० त्रणे स्थानके, संपने के पाम्ये थके, अणगारे के० मुनिराज, अणादीयं के जेहनी आदि नहीं. अणवदग्गं के० जेहनो अंत नही, दीहमद्धं के० दीर्घ एटले लांवो के अध्वा के० मार्ग जेहनो एहवो चाउरंत के० चार विभाग छे नरकगति प्रमुख तद्रूप संसार तेहज कांतार के० अटवी. ते चार गतिरूप संसार अटवी प्रत्ये वीतीवएज्जा के० अत्यंत वर्जन करे; एटले पार उतरे. ते त्रणे स्थानक कहे छे. अणिदाणयाए के०भोग ऋद्धिनी प्रार्थना, आर्तध्यानरूप जे नियाणु ते न करे. १ दिट्ठिसंपन्नयाए के०
तस्यच