________________
(8)
>
६. दीस्, भण्णू, वुच्च्, हम्मू, खम्म्, आटला धातुओना कर्मणि अथवा भावे रूप कोइपण पुरुषनी अंदर बोलो ?.
७. तुं, तुआण, तूण, तथा हेत्वर्थ तुं, लागे एवा क्या धातुओ छे ते दाखला साथे लखो ?.
८. चाखेलुं छोडेलुं स्थापेलं, नीचे पाडेलं, गएलं तेनुं प्राकृत करो..
पाठ, २० मो. प्रेरक भेद.
कोइ पण धातुने 'अ, ए, आव तथा आवे' प्रत्ययो जोडवाधी . ते धातुनुं भंग प्रेरकमां तैयार थायछे, वळी जे धातुनो आद्यक्षर गुरु होय तेओनुं प्रेरक अंग बनाववामां एक 'अवि' प्रत्यय पण विशेष लागेछे. बळी ज्यारे कर्मणि अथवा भावे प्रयोगमां प्रेरक रूप कखुं होय त्यारे फक्त 'आवि' प्रत्यय विकल्पे जोडवो; त्यार बाद विवक्षित काळना पुरुषबोधक प्रत्ययो लगाडवाथी दरेक काळना रूपो तैयार थायछे उदाहरणो-कार, कारेइ, करावह, करावे.
आद्यक्षर गुरु होय त्यारे, बोल्लविइ, बोलाइ, बोले, बोलावर, इत्यादि ( कर्मणि तथा भावे ) हसावीभइ, हासीअर, इसाविज्जर, हासिज्ज इत्यादि, खम्माविर, खम्मइ.
१ 'भ' तथा 'ए' प्रत्यय पर छतां, तथा 'आत्रि' प्रत्ययना विकल्प पक्षमां कोइ पण प्रत्यय नहि लगाडता धातुना उपान्त्य 'अ'नो '' थायछे. जेम, कारह, कारेइ, हासीभइ, हासिजइ: (कर्मणि तथा भावे नां) हंसावि - इंजर - हसाविजह, हसावि-ईअइ-हंसाचीभइ तथा कराव- इअं (भूतकुंदन्त) = कराविर्भ, कराव- अन्तो ( वर्तमान कृदन्त करावन्तो. आ रूपी बनाववामां पाठ बीजानो बीजो नियम ध्यानमा राखवो.
•
