________________
[क्यामखां रासा-परिशिष्ट पेन्ह संजोवा खोल धर। जोगी गत कच्छे । खाती हो रिप बिछनों। तच्छे ही तच्छै ॥३३॥ ताजनदे पोते तिलक। सुभटां सिरताज । स्वांम धरमनौं पालदे। इंनदा इह काज । खेत छड्डिकै लूंणनौं। लावै नां लाज । बैरी दिट्ठां दौड़दें । ज्यों तित्तर बाज ॥३४॥ कूरम कमधज देवड़े । आये चौहाणं । चाहिल मोहिल सांखुले। अरु मुगल पठाणं ।। कुली छतीसौ बंणि रही। कुई केकाणं । गज अगै करि भिड़ननौ। चड़िया दीवाणं ॥३५॥ रजपूतांसू......."कहै । आप दीवांणं । जग विच जोइ जनमिया । सो मरै निदाणं ।। मरण वड़ा सोई वड़ा। सिख रखौ कांणं । सत साहससूं जो मरै । जीतब तिह जाणं ॥३६॥ निल्ले पीले उज्जले । वैबोर कुमैत । अबरस मुसकी मंगसी। खिंग हरियल औत ।। हुये संजोईल सूरिवां। घोड़े पखरैत । खुरी करांव चौपनाल । रावत बिरदैत ।।३७॥ करनायों घर रावदी। बजै सहनाइ । मारूं सींधू सुभट सुंणि । नां अंग समाइ॥ सत प्याले मते हुये । रज छाक छकाइ । दोड़े परदल विच पड़े। सुधि गई हिराइ ॥३८॥ जुद्ध रागदी सुरति सुंणि । होवा चित चाइ । भुजां फरकै भिडणनों । यह सूर सुभाइ । फुल्ले सुभट सजोव विच । तन नांहि समाइ । कदली दल ज्यों कापुरुस। डरि डरि थरराइ ॥३६॥ चड़े कटक दहुं वोड़थै । रिस धरि मंन धाये । हुवा अंधेरा धूल उड़ि। नभ सूर छपाये ॥