________________
एक सौ छियासी
सूक्ति त्रिवेणी ४७. जोइ ति पक्कं न उ पक्कलेण,
ठावेति त सूरहगस्स पासे । एक्कमि खभम्मि न मत्तहत्थी, वझंति वग्घा न य पंजरे दो॥
- बृह० भा० ४४१० ४८. धम्मस्स मूल विणयं वदति, धम्मो य मूलं खलु सोग्गईए ।
~ बृह० भा० ४४४१ ४६. मणो य वाया कानो अ, तिविहो जोगसंगहो। ते अजुत्तस्स दोसा य, जुत्तस्स उ गुणावहा ।।
-बृह० भा० ४४४६ ५०. जहिं पत्थि सारणा वारणा य पडिचोयणा य गच्छम्मि । सो उ अगच्छो गच्छो, संजमकामीण मोत्तव्यो ।
-वृह० भा० ४४६४ ५१. ज इच्छसि अप्पणतो,
जं च न इच्छसि अप्पणतो। तं इच्छ परस्स वि, एत्तियग जिणसासणयं ॥
-वह० भा० ४५८४ ५२. सव्वारंभ-परिगहणिक्खेवो सव्वभूतसमया य। एक्कग्गमणसमाहाण्या य, अह एत्तिनो मोक्खो॥
-वृह० भा० ४५८५ ५३. जं कल्लं कायव्व, रणरेण अज्जेव त वर काउ । मच्चू अकलुगहिनो, न हु दीसइ प्रावयतो वि ॥
-बृह० भा० ४६७४ ५४. तूरह धम्म काउ , मा हु पमायं खरण पि कुन्वित्था । बहुविग्धो हु मुहतो, मा अवरहं पडिच्छाहि ।।
-बृह० भा० ४६७५
