________________
श्रीसूत्रकृङ्गिचूर्णिः
। १४ ।।
परिणामकरणं, दव्वकरणं गतं । इदाणिं खेत्तकरणं-'ण विणा आगासेणं' गाथा | १ | यत्किचिदिति उत्क्षेपणापक्षेपणादि घटादिकरणादि वा न क्षेत्र मंतरेण क्रियते, क्षेत्रं- आकाशं, तस्स करणं नत्थि, तहावि वंजणपरियावण्णं उच्छुकरणं, सालिकरणं जहा वा साधूहि अच्छमाणेहिं खेतीको गामो नगरं वा, जंमि वा खेत्ते करणं कीरति भणिजति वा, कालकरणंति 'कालो जो जाव|तियो' गाथा | १० | जावता कालेणं क्रियते, यस्मि वा काले क्रियते, एवं ओहेण, णामओ पुण इसे इकारस करणे (१०-११-१२) चित्रं च चालवं चेव, कोलवं थीविलोयणं । गराइ वणिगं विट्ठी, सुद्धपडिवए णिसादीया । पक्खतिधयो दुगुणिआ जोण्हादौ सोधये पण पुणका | सतहिए देवसियं तं चिय स्वाहियं रचि || १ || 'सुचराष्ट दिवैकरपूर्ण दिवाकृतिराम दिवादरभूत दिवा' एसु विट्ठी, सुद्धी पंडिवयरति दिवसस य पंचमदुमी रतिं । दिवसस्स बारिसी पोण्णिमाए रतिं बवं होंति ॥ १॥ बहुलचउत्थीऍ दिवा बहुलस्स य सचमी हवति रतिं । एक्कारसिं च बहुले दिवा ववं होति करणं तु ।। २ ।। सउणि चतुष्पय णागं कित्थुगं च चतुरो धुवा करणा । किण्दच उदसिरति सउणी सेसं तियं कमसो ॥ ३ ॥ कालकरणं गतं । इदाणिं भावकरणं - भावस्स भावेण भावे चा करणं, तत्थ निज्जुत्तिगाथा-भावे पयोगवीसस पयोगसा मूल उत्तरं चेव । उत्तरकमसुतजोवणवण्णादी भोयणादीसु ॥ १ ॥ भावकरणं दुविधं - पयोगसा वीससा य, पयोगकरणं दुविधं मूलपयोगकरणं उत्तरपयोगकरणं च, मूलपयोगकरणं पंच शरीराणि, ताणि पुण उदइयभावणिफण्णाणि, का तर्हि भावणा ?, उदइयो हि भावो दुविधो-जीवोदय अजीवोदइओ य, तत्थ जीवोदइओ पंचण्हं सरीराणं अण्णतरेणोदितो जीवः स तथाभूत इति जीवोदय भावो, अथ पुण जीवोदयोदितानि शरीरारंभकाणि द्रव्याणि तथा समुदिताणि तत्थ शरीरे भवन्तीत्यर्थः, अजीवोदयिको भावः, यथा च तत्र द्रव्यकरणोपदिष्टं दव्वेंदियाई विसओसधादीहिं तथेहापि तेषु
क्षेत्रादि करणानि
॥ १४ ॥
