________________
१४२
महावीर-वाणी
( २६७ ) सक्का सहेर्ड प्रासाइ कंटया,
प्रश्नोमया उच्छहया नरेण । प्रणासए जो उ सहेज कंटए, बईमए कण्णसरे स पुज्जो ॥४॥
( २६८ ) समावयन्ता वयणाभिधाया,
कणं गया दुम्मणियं जणन्ति । धम्मो ति किच्चा परमग्गसूरे, जिइन्दिए जो सहइ स पुज्जो ॥५॥
( २६६) अवणवायं च परंमुहस्स,
पच्चक्खनो पडिणीयं च भास । मोहारिणि अप्पियकारिणि च, भासं न भासेज्ज सया स पुज्जो ॥६॥
( २७० ) अलोलुए अक्कुहए अमाई,
अपिसुणे या वि अवीणिवित्ती।