________________
महावीर-वाणी
( ११३ ) तेणे जहा सन्धिमुहे गहीए,
सकम्मुणा किच्चइ पावकारी। एवं पया पेच्च इह च लोए, कडाण कम्माण न मुक्ख अस्थि ॥४॥
( ११४) संसारमावन परस्स अट्ठा,
साहारणं जं च करेइ कम्म । कम्मस्स ते तस्स उ वेयकाले,' न बन्धवा बन्धवयं उर्वन्ति ॥५॥
( ११५ ) सुत्तेसु या वि पडिबुद्धजीवी,
न वीससे पंडिए आसुपने। घोरा महत्ता अबलं सरीरं,
भारंडपक्खी व घरेलमत्ते ॥६॥
चरे
पयाई परिसंकमाणो, जं किंचि पास इह मण्णमाणो।