________________
४२ तृतीय स्थूल अदत्तादान विरमण व्रत. नी जयणा, कोश्नी चीज पडेली पासुं तो ज्यां सुधी परिणाम टके, त्यां सुधी लेलं नहीं. कदापि बहु मूल्यवान् चीज जोश्ने परि णाम शिथिल थाय, त्यारे ते जीज लेलं. पठी लेश्ने केटला एक दिवस, पोता पासें राखं. एटलामां जो ते चीजनो धणी तो था य, तो तेने आयुं अने धणी बतो न थाय, तो धर्मस्थानकमांत था धर्मना काममा खरचं. एम पण परिणाम न रहे, तो तेमां थी अर्ध नाग धर्म स्थानकमां खरचं, अने अर्ध हुं पोते रा.
वली पोतानी जमीन खोदतां अव्यनो लंडार निकटयो, तो तेने लेवानो आगार बे. एमाथी पण अर्ध अथवा चोथो हिस्सो धर्म कलं. पठी पण जेवी धारणा ?
तथा पारकी जमीनमांथी अव्य निकले, त्यारे पण ज्यां सुधी परिणाम टके, त्यां सुधी ते अव्य ले नहीं. अने परिणाम शि थिल होय तो, अधुं हुं राचु ने अर्धं धर्ममां खरचं.
तथा कोइ वारस विनानो माणस कोई चीज अनामत मूकी गयो होय, पनी ते देशांतर गयो त्यां मरण पाम्यो त्यारे तेनी चीज पंचमां, लला अने सारा रुचिवाला मनुष्य आगल जाहेर करीने जे पंच कहे, ते कसै; कदापि देश कालनी विषमताथी जाहेर करतां उ लटुं लफरूं लागे. ते एम के, उष्टराजादिक होय तो ते लोचना मा स्वा थका कहे के तारे घेर, मरनारें घणुं अव्य मूक्युं ? तुंतो पो तानी शाहुकारी जाहेर करवाने थोडं देखाडे , एवी उपाधि जागे, ते माटे कोश्ने न कहुं तो पण ते अव्य, धर्मस्थानकें खरचं. ते खरच तां ते धन आपणुं पोतार्नु केहेवू पडे, तेनी जयणा.
तथा घरचोरी एटले घरमांनी सर्व चीजना मालिक तो पोताना पिता, अथवा माता. एमने पुण्या विना वस्त्र अव्यादिक लेवू, तेनी जयणा. वली जेनी साथै महोवत होय, जे संबंधी होय, जेने घेर जवा श्राववानो,खावा खवराववानो व्यवहार होय, ते
