________________
१३१
दशम देशावगाशिक व्रत. १ पेहेलो श्राणवण प्रयोगातिचार. ते नियमनी नूमिका बाहे रनी कोई चीज होय,तेनी गरज पडे, त्या विचारे के मारे तो नि यम उपरांत नूमियें जावु नयी अने जीवनी चाहना तो ते चीज मांज लागी रही.त्यारें कांश पोतानी बुद्धि उपार्जे अने ते नूमि नणी जनारा कोश्ने देखीने कदेके हे नाइजी ! फलाणी जग्या सुधी जाशो तो अमारुं पण कांश काम, ते पण तमे करता श्राव जो.ते सांजली ते माणस कहेके हाजी, हुं जश.ते समय ते व्रती कहेके,त्यारें तो अमुक चीज मारे माटे जरूर लेता आवजो त्यारे ते तरफ जनाराने ते जणश, तेनी महोबतें करी लाववी जोश्य.एवी रीतें ते चीज, नियमबाहेरनी नूमिथी मंगावीले अने पोताना शाणपणाथी ते व्रती विचारे के, मे मारं व्रत पण राख्यु, अने मारे कामें जे चीज जोश्ती हती, ते पण आवशे, अने एतो पो ताने कामे जाय तेनाथी हुं महारं पण काम करावं बुं, एनो बोजो मारा माथा पर नथी.एवी रीतें बुछिनु श्रझानपणुं करे,पण एम न विचारे के, एथी करी उलटो तोटो थाय जे.केम के,जेकार णे देशावगाशिक व्रत जे कलुबे,तेमांतोजातां श्रावतां हिंसाप्रमु ख दोष बहुज लागे.ते दोषनी क्रिया मटाडवा माटे कलुजे.अने जेवारें बीजा माणस पासें नियम क्षेत्रथी बाहेरनी चीज मंगा वे, ते वारे ते आजाण्यो पुरुष, अजयणा करतो जश्ने ते चीज लश् आवे, तेनाथी तो पोतेंज जश्ने लश्यावे तो सारूं? कार णके पोतें तो धर्मरुचियुक्त, तो तेथी जयणाथी जवाय, ते नाथी हिंसा केम थाय ? अने ते अज्ञानी तो अनेक हिंसादि दोष लगावीने ते चीज लावे, फरी तेनी पाप क्रियानी अनुमोदना क री जाय. जु! फलाणो अमुक क्षेत्रे गयो हतो तेथी सारं थयु अमारुं पण काम थयु. ए माटे व्रतधारी थश्ने एवा कपटव्रत. नो नांगो न करे,व्रतधारी तो गुरुनी आज्ञायें अने शास्त्रनी रीतें
