________________
१२०
नवम सामायिक व्रत.
॥ अथ ॥ ॥ नवम सामायकनामक प्रथमशिदा व्रत प्रारंनः॥
॥ दोहा॥ अव चो शिक्षा व्रत कहुँ, नवम सामायिक नाम; दोष वतीसे गंमि करि, वैठे एकंत धाम ॥१॥ कादश कायांके प्रथम, पुनि दश वचन प्रमान; मनके दश दोष जु मिली, सब बत्तीस सुजान ॥२॥ एवी रीतें बॉ, सातमुं, अने श्रापमुं ए त्रण गुण ब्रतो कह्यां. हवे पूर्वोक्त आठे व्रतने अने आत्मगुणने पुष्टिकारक, अविरति विषय कषायमां तदात्मन्नावें मल्यो, अनादि अशुद्धता जे विनाव परिणामनी देव ते मटाडवाने,अने यात्मिक गुणानुनव करवाने, सहजस्वरूप रसास्वादनी मजा पामवाने,नवमुं सामायिक करण रूप पहेलुं शिक्षा व्रत लखेडे,
त्यहां सामायिक ते जघन्य वे घडी प्रमाण, ते श्रातरौन ध्याननी परिणति रूप क्रिया ते अशुन सावध व्यापार कहीएं; तेनो त्याग करीने अत्माने समता परिणाममा राखे, ते सामा यिक कहीयें.अथवा सम प्राय सामायिक एटले सम के० सम्यक प्रकारे रत्नत्रयी जे ज्ञान, दर्शन अने चारित्र रूप सहज रूप उदासीनवृत्ति मुक्तिनो मार्ग, ते सम कहीएं. तेनो जे आय के लाल थाय जेने विषे तेने सामायिक कहीयें. ए सामायिक व्रत,वे घडीनी मुनिना नावनी वानकी अथवा निशानी.अने अनादि कालना संसार परित्रमण थकी विश्राम करवानो रूडो उपायने. हवे जे साधक होय, ते वे घडी स्वरूप सन्मुख चेतना करीने अने सहज स्वरूपनी चाहना धरीने अने सकलसावध त्रिकरणयोगें तजीने सामायिक करे. ते वत्रीश दोष टालीने करे त्यारें शुद्ध थाय. तेमा प्रथम कायाएं करी वार दोप थायवे, ते वतावे.