________________
११
ष्ट
विरमण व्रत.
हारनी कथा कहे, वखाणे, तथा वखोडे, कोइ रसवतीना संस्कारनी वात तरेह तरेहनी करीने तेने वखाणे, ते रसवती बीजाने शिखवा डे. अनेकदेके फलाणी रसोइ, फलाणी तरकारी या रीतें वना वीयें तो ते एवी स्वादिष्ट थायके देवता पण पोतें वीने यारो गे, परमेश्वरने पण तेनो जोग चढे, एवी वनेबे, अहींयां निष्क लंकने पण कलंक लगाडे. वली एणे करी गाढ, मिथ्यात्वनुं पो पण याय. केटला एक जीव, ते सांजलीने एवा आरंभमां प्रवर्त्ते. तथा एक दिवस बहु श्रारंभ करीने खाधुं, ते फरी फरी याद करी ने वखाणे, त्या वारंवार चीकणां कर्म बांधे. ए चार विकथा क स्वाथी लाज, मर्यादा, नीति तथा धर्म ने गंभीरतानी हानि करे, एथी लवाड कड़ेवाय. वली ए चार विकथा न करे, तो तेथी कां पोतानुं काम बगडे नहीं, ने कांइ इंद्रियसुखमां पण हा नि न थाय, केवल नकामुं चीकणुं कर्मबंधन थाय. ए प्रमाद श्री थाय. ए कुचाल जो मटाडीदे तो मटे, ए रीतें कामकाज विना फोकट आत्मा कावे, ए प्रमादाचरित अनर्थदन कहीयें. हवे एतना पांच प्रतिचारबे, ते लखेटे.
१ प्रथम कंदर्प कुचेष्टा अतिचार. ते एमके मुख विकार, चकु टी विकार, नेत्रविकार अने हाथनी संज्ञा वतावे, पगना विकारनी कुचेष्टा करे, अने ए चेष्टा करतां थकां वीजाने हसतुं श्रावे. कोइ ने कषाय उपजे, तेथी क्यांनी क्यां चाली जाए, ए कारणे पोता नी लघुता था, धर्मनी निंदा थाय, एवी कुचेष्टा करे, तेने प्र थम अतिचार जाणवो.
२ वीजो मौखर्य प्रतिचार. मुखथी अतिशय वाचाल पणुं करे, एटले संबंध वचन वोले; जेणे करी वीजानी एव प्रगट श्राय, ने से कष्टमां पडे. वली पोतानी लघुता थाय, वैर वधे, विद्या
