________________
(५०)
जैनतत्त्वादर्श. योनी रीति-प्रायः याज्ञवल्क्यथीज चाली . ब्राह्मण लोकोये शास्त्रोमां लख्यु जे के याज्ञवल्क्ये पूर्वती ब्रह्मविद्या वमीने नवीन ब्रह्मविद्या सूर्यनी पासे शिखी, प्रचलित करी; तेथी पण एज अनुमान थाय ने के, याझव
क्येज प्राचीन वेद तजी दीधा अने नवा वेद बनाव्या. __श्रीवेशठ शिलाका पुरुष चरित्र ग्रंथना श्रापमा पर्वना बीजा सर्गमां लख्यु के के काशपुरीमां बे संन्यासणी रदेती हती. एकनुं नाम सुलसा अने बीजी, नाम सुनता हतुं. बंने वेद, वेदांगोनी जाणकार हती. बंने बेहेनोए बहु वादीउँने वादमां जीत्या हता. ते अवसरे याज्ञवल्क्य प. रिव्राजक तेउनी साथे वाद करवाने श्राव्या. अरस परस एवी प्रतिज्ञा करी के, जे हारीजाय ते जीतनारनी सेवा करे, याज्ञवल्क्ये सुलसाने वादमा जीती अने पोतानी सेवा करनारी बनावी. सुलसा पण रातदिवस याज्ञवल्क्यनी सेवा करवा लागी, याज्ञवल्क्य अने सुलसा बने यौवनवंत हता.तेथी कामातुर थ जवाथी वंने नोगविलासमा लागी गया. निदान अनि अने घी साये होय तो धी उंगल्या विना रहेतुं नथी, कामक्रीडामां मन थर जवाथी काशपुरीनी पासेनी एक कुटीमां बने वास करता हता. याज्ञवल्क्यथी सुलसाने पुत्र थयो. लोकोना उपहासना जयश्री ते पुत्रने पिपलाना वृदानीचे मुकी वंने जणाउँ दूर नासी गया, आ वृत्तांत सुलसानी वहेन सुनजना जाणवामां आव्यु. सुनसा बालकनीपासे आवी. बालकने देखतां ते खयमेव पीपलानुं फल मुखमां पडेलु चबोलतुंहतुं. सुनमाये वालकने लश पोताना स्थानमां पाण्यु. तेनुं नाम पिप्पलाद राख्यु. यत्नाथी पालण कर्यु, वेदादि शास्त्रो नणाव्यां, पिप्पलाद बहु बुविमान थयो, बहु वादीने जीती तेजेनां अजिमाननो तेणे नाश कयो. पिप्पलादनी साये अनुक्रमे याज्ञवल्क्य तथा सुलसा पण वाद करवा आव्या, पिप्पलादे वनेने वादमां जीत्या. बाद समुझा मासीना कहेवायी तेना जाणवामां आव्यु के, ते वंने तेना माता पिता . मने जन्म पापी निर्दयताथी वृदनीचे मुकी बंने नासी गया हता, ए वृत्तांत पण तेना जा
वामां श्राव्यो. अत्यंत क्रोधयुक्त थ पिप्पलादे सम्यक् रीतिए याज्ञवल्क्य तथा सुलसा सन्मुख मातृमेध तथा पितृमेध यज्ञोने सिद्ध करी, पितृमेध यज्ञमांयाज्ञवल्क्यनोअने मातृमेध यज्ञमां सुलसानो होम कयों.