________________
( ४०६ )
जैनतवादर्श,
पक्षमां एकवार दाढी मस्तकना केश तथा नख दूर करावे, पोताने हाथे तथा दांते नख न उतारे. स्नान करवाथी शरीर पवित्र चैतन्य सुखकर, जावशुद्धिन हेतु या बे ॥ उक्तं च द्वितीये अष्टकप्रकरणे ॥ जलेन देददेशस्य, क्षणं यत् शुद्धिकारणं ॥ प्रायोन्यानुपरोधेन द्रव्यस्नानं तदुच्यते ॥ १ ॥ अर्थः- जलथी शरीरनी त्वचामात्रनीज क्षणमात्र शुद्धि बे परंतु दीर्घकाल नही. शुद्धि जे थाय बे ते पण प्रायः बे. एकांत नथी, कारण के अतिसारादि रोगवालाने दण मात्र पण शुद्धि यती नथी. धोवा योग्य मेथी बीजा नासिकादि अंतर्गत मेल जे बे ते स्नानथी र यता नथी, अथवा पाणीविना बीजा जीवोनी हिंसा न करवाथी जे स्नान बे ते बाह्य स्नान बे, जे पुरुष स्नान करी जगवाननी तेमज साधुनी पूजा करे, तेनुं स्नान पण सारुं बे, कारण के ते स्नान जावशुद्धि नुं निमित्त बे. स्नान करवामां प्रकायना जीवोनी विराधना डे, तो पण सम्यक् दर्शननी शुद्धि रूप गुण बे. ॥ यक्तं ॥ पूजाए काय हो, पडिको सोउ किंतु जिए या ॥ सम्मत्त शुद्धि देउ, त्ति जावणीया निरवजा ॥१॥ श्रर्थः - को कड़े बे के पूजा करवाथी जीववध थाय छाने जीववध तो शास्त्रमा निषेध करेल बे, ते कारणथी पूजा न करवी जोइए, तेनो उत्तर एवो बे के, जिनराजनी पूजा, सम्यक्त्वनी निर्मलता करनारी बे, ते कार
3
थी जिनपूजा निरवद्य बे. ए प्रमाणे देवपूजा वास्ते गृहस्थाने स्नान करवा कह्युं बे, तथा शरीरना चैतन्य सुखवास्ते पण स्नान बे, परंतु स्नान करवायी पुण्य थाय बे एम मानवं ते मिथ्या बे, कारण के जे कोइ तीर्थमां जइ जाणीने स्नान करे बे तेने पण शरीर शुद्धि शिवाय बीजुं कां पण फल यतुं नथी. या वात त्र्यन्यदर्शनना शास्त्रोमां पण कथन करेली बे. उक्तं च ॥ स्कंदपुराणे काशीखंडे षष्ठाध्याये ॥ श्लोक ॥ मृदो चारसहस्त्रेण, जलकुंजशतेन च ॥ न शुद्धयंते दुराचारा; स्नानतीर्थशतैरपि ॥ १ ॥ जायन्ते च त्रियंते च जलेष्वेव जलौकसः ॥ न च गच्छन्ति ते स्वर्ग, मविशुद्धमनोमलाः ॥ २ ॥ चित्तं समाधिनिः शुद्धं, वदनं सत्य भाषणैः ॥ ब्रह्मचर्यादिनिः कायः, शुद्धोगंगां विनाप्यसौ ॥ ३ ॥ चितं रागादिनिः क्लिष्ट, मलीकवचनैर्मुखं ॥ जीवहिंसादिनिः कायो, गंगा तस्य पराङ्मुखी ॥ ३ ॥ परदारा परद्रव्य, परोह पराङ्मुखः ॥ गंगाप्या
:
.