________________
(३०)
जैनतत्त्वादशे. ज, मोह, अजिमान, ईर्ष्या, व्यासंग, संत्रमचित्त सहित सामायिक करे.
३ वचन पुःप्रणिधान अतिचार. सामायिकमां सावध वचन बोले,सूत्रादर हीनाधिक पढे. स्पष्ट उच्चार न करे.
४ अनवस्था दोष रूप अतिचार, सामायिक वखतसर न करे, जो करे तो पण बे मर्यादाथी, आदरविना, उतावलथी करे, ____५ स्मृतिविहीन अतिचार, सामायिक करी के नहि ? सामायिक पारी के नहि ? लीधी छे तो क्यारे लीधी ? इत्यादि नूल करे इति नवम सामायिक व्रतखरूप.
हवे दशमा दिशावकाशिक व्रतनुं स्वरूप लखीए बीए. ग व्रतमांजे दिशाउनु परिमाण करेलु होय, ते जावजीव सुधीनुं होय हे, तेमां बहु क्षेत्र मर्यादा बुटी राखी होय बे, तेटलानी हररोज जरूर पडती नथी, ते कारणथी दिन दिन प्रत्ये न्यूनन्यून करे, जेमके श्राजरोज पांच कोश, वा दशकोश, वा पचीश कोश, वा बे माश्ल, वा नगरना दरवाजासुधि, वा अमुक बाग बगीचा सुधि मारे गमन करवानी बुट बे, उपरांत प्रतिबंध , एवं जे नियम ते दिशावकाशिक व्रत कहेवाय जे. अर्थात् श्रा व्रत उगवतनुं संदेपत्रत . उपलक्षणश्री पांच अणुव्रता दिनो संदेप थोडा कालनो तेपण था व्रतमा समाय डे. या व्रत चार मास, एक मास, वीश दिवस, पांच दिवस, अहोरात्र, एक दिवस, एक रात्रि, वा एक मुहूतमात्र कालसुधी पण लश् शकाय . नियम एवी रीतें करे के अमु. क नगरादिमां शरीरथी जाश्श, ते उपरांत शरीरें जवानो निषेध . श्रा व्रतवाला श्रावकने देश, परदेशना व्यापार होय तो करेला क्षेत्रपरिमाण उपरांत कायाथी ते जर शके नहि, परंतु दूरदेशना कागल प्रमुख आवे ते वांचवानो, तेमज माणस मोकलवानो आगार जे. एवं नियम ते राखी शके. परदेशनी वात सांजलवानो श्रागार राखे, परंतु जेऊने परदेशनो व्यापार न होय, ते कागल, चीठी प्रमुखपण वांचे नहि, तेमज आदमी पण मोकले नाह. वली चित्तवृत्ति स्थिर होय, अने संकल्प विकल्प न थता होय तो परदेशनी वात पण श्रवण करे नहि. जो तेम रही शकातुं न होय तो श्रागार राखे, परंतु जाणीने पोताना व्रतने दोष लगावे नहि. श्रा दिशावकाशिक व्रत निरंतर सवारमा चौद नियमनी यादगिरीमा उ