________________
•७७
श्री जैनहितोपदेश भाग २ जो. अन्याय तो प्रगटज छे. रुदनादिक करनार पोताना व्यवहारिक अने धार्मिक कर्तव्यथी चुके छे. अने. अन्य प्रेक्षक-कौतुकी जनोने पण चुकावे छे. केटलीक वखत तो आवी चेष्टाओ केवळ रुढीनी खातरज करवामां आवे छे. गमे तेम होय पण तेवा व्यर्थ परिश्रम अने काळ व्ययथी प्रगट गेरफायदोज छे. शिवाय रुदनादिक विरुद्ध चेष्टाथी मरनारनी गति कदापि मुधरती नथी, तेथी केवळ अज्ञानता अने मोहनी वळताथी स्वार्थ अंध वनीने अथवा अंध परंपराथी चालती आवेली रुढीने अनुसरी आवी अनर्थकारी करणी करवामां आवे छे एम स्पष्ट मालम पडे छे. . वीजें जो मरनार माणस मंगळमय धर्मनुं आराधन करीने सद्गतिमां सिंघाव्यो होय तो तेवा मंगळमय समये सगा संबंधीओए हर्षने स्थाने शोक करवो ए केटलो वधो अनुचित अने अन्याय मरेलो छे, ते आपोआप पोतानी स्वार्थ अंधताने दूर करी मध्यस्थपणे शान्त चित्तथी विचारी जोतां स्वभाविक रीते मालम पडी
आवशे.
३३ मननो मेल दूर कर. काम क्रोधादिक अथवा रागद्वेषादिक अंतर विकारोने उपशमावी अथवा क्षय करी देवाथीज चित्तनी शुद्धि करी कहेवाय छे. . .
