________________
(०८) तीर्थकरना गुण? मी माहोरे । स० ॥ गोशालो कहे हूं तीर्थंकर शूरो, ओतो काश्यप प्रत्यक्ष कूरोरे। स० ॥ ४ ॥ वीरने सम्मुख कह्यो गौशाली, तंतो भो पहिलो करसौ कालोरे । स० ॥ जब वौर कहे सुणरे गोशाला, करसौ तूं मा पहिलो कालोरे । स० ॥ ५ ॥ पाप आप तणा मत दोनों थापे, एक एकने माहोमाहौं उत्यापैरे । स० ॥ यांमे कुण साचो कुण मृषावाई, कई कहे म्हांने तो खबर न काईरे । स० ॥६॥ यांमें कई कहे गोशालाजी साचा, यांने किण बिध जाणां काचोरे । स० ॥ यांमे उघाड़ी दौसै करामाती, तुरत कीधी वे साधांरी घातारे । स० ॥ ७॥ दूण देखतां वे इगारा वाल्या दोय चेलां, इगर्स पाछा न हुमा हेलारे । स०॥ इगाने खाटी कहता जव बोलतो सेंठो, पछे मणवाल्या काई वैठोरे । स० ॥८॥ गोशालोजी वाले गुंजार करता, वीर पाछो बोले साई डरतारे । स०॥ गोशालोजी सिंहतणीवर गंज्या, वीरना माधु मगला धज्यारे । स० ॥८॥ वीररी तो लोकां देखलीधी सिद्धाई, इणमें कला न दौखै काईरे । स० ॥ जो मिद्धाई हवि तो देवावता यांने, जब ये पण जमा रहता क्यांनैरे । स० ॥ १० ॥ पा तो श ऊपर चलायने पायो, दूण काठग वागरे
