________________
९.११
१२ .
13
४६२
श्रीदशवकालिकसूत्रे । पहृता तु यस्यां भूमिकायां दायिका तिष्ठेत्तस्यामेव, नद्यादौ जलप्रवाहावरोधिसेतुवन्निश्रेण्यादिकं तिर्यक् संस्थाप्य तद्वारा असंश्लिष्टापरभागे गमनागमनेनाऽऽनीता। दुष्पापशिक्यादिस्थस्यातिगम्भीरकुमूलादिस्थस्य चान्नादेग्रहणे चरणोन्नमनादिनाऽनेकविधकष्टसम्भवादेवंविधापि भिक्षा तदन्तर्जेयेति ॥६७॥६८॥६९॥ मूलम्-कंदं मूलं पलंबं वा, आमं छिन्नं च सन्निरं ।
तुंबागं सिंगबेरं च, आमगं परिवजए ॥ ७० ॥ छाया-कन्दं मूलं प्रलम्बं वा, आमं छिन्नं च सन्निरम् ।
तुम्बकं शृङ्गवेरञ्च, आमकं परिवर्जयेत् ।।७०॥ सान्वयार्थः-आमं सचित्त कंद-मूरण आदि कन्द मूलं-विदारिकादि मूल पलंव-ताल आदिके फल वास्तथा छिन्नं चकाटी हुई भी सन्निरं बथुए आदिकी भाजीको (तथा) आमगं सचित्त तुंबागं तूंवे च=और सिंगवेर अदरख-आदे-को साधु परिवज्जए-बरजे ७०॥ पहृत कहलाती है। जिस मंजिलमें देनेवाली मौजूद हो उसीकी बराबरी पर, दूसरी ओर जानेके लिये पुलकी तरह नसैनी (निसरणी) या लकड़ी आदिको तिरछा रख कर चढे तो वहाँसे लाई हुई भिक्षा, तिर्यगमालापहृत कहलाती है । बड़ी कठिनाईसे पहुँचने योग्य छींके या आलेमें तथा गहरी कोठरीमें रक्खी हुई भिक्षा ग्रहण करनेसे पैर उठाने आदि अनेक कष्ट होते हैं इसलिये, ऐसी भिक्षा भी इसी मालापहृत भिक्षामें अन्तर्गत समझनी चाहिये। यह सब प्रकारकी भिक्षा साधुको अकल्प्य है॥॥६७॥ ६८॥ ६९॥। જે મજલામાં ભિક્ષા આપનારી હાજર હોય, તેની બરાબર, બીજી બાજુએ જવાને માટે પૂલની પિઠે નીસરણી યા લાકડું પાટિયુ તો છું રાખીને ચડે તે ત્યાથી લાવેલી ભિક્ષા તિર્યમાલાપહૃત કહેવાય છે બહુ મુશ્કેલીથી પહેચી શકાય એવાં સી કા, યા છાજલીમાં તથા ઉડી કેટડીમાં રાખેલા અશનાદિ ગ્રહણ કરવાથી પગ ઉપાડવા આદિના અનેક કણો પડે છે, તેથી એવી ભિક્ષા પણ આ (માલાપહત) ભિક્ષામાંજ સમાયલી સમજી લેવી એ સર્વ પ્રકારની ભિક્ષા સાધુને भाटे प्य छ (१७-१८-६८)
