________________
श्रीदशवकालिकसत्रे ग्रामे वा अथवा नगरे, द्वितीय-'वा'-शब्दात् खेटकवटादौ, गोचराग्रगतःगोरित्र चरणं यथायोग्यं स्वल्पस्वल्पग्रहणं गोचरः, अग्रः-आधाकर्मादिदोपरहिततया श्रेष्ठः, स चासौ गोचरश्चेति गोचरागः, आपत्वाद्विशेषणपूर्वनिपाताभावः, अग्रगोचर इत्यथः, तत्र गतःवर्तमानः गोचराग्रगतः अव्याक्षिप्तेन स्थिरेण भिक्षागतसकलदोपोपयोगवतेत्यर्थः, चेतसा-चित्तेन अनुद्विग्नः-अलाभादिपरीपहजनितक्षोभरहितः, मन्दं शनैर्यथास्यात्तथा ईर्यापथं शोधयन्नित्यर्थः, चरेत् गच्छेत् ।
'गोयरग्गगओ' इत्यनेन नवकोटिविशुद्धाहारो ग्रहीतव्य इति सूचितम् । 'अव्वक्खित्तेण चेयसा' इत्यनेन चित्तस्थर्येणेव भिक्षादिशुद्धिर्भवतीति ध्वनितम् । 'अणुविग्गो' इत्यतः परीपहसहनसामर्थ्य वोधितम् ॥ २ ॥ . गोचरीगमनप्रकारानाह-'पुरओ' इत्यादि ।। _वह भावमुनि पिण्ड-गवेषणाका समय होने पर ग्राम, नगर खेडा, कर्वट आदिमें यथायोग्य थोड़ा-थोडा निर्दोष आहार ग्रहण करता हुआ भिक्षाके समस्त दोषोंका उपयोग रखनेवाले अर्थात् अव्याक्षिप्त चित्तसे अलाभ आदि परीपह जनित क्षोभसे रहित होकर ईर्यापथ शोधते हुए मन्दगतिसे चले। __ 'गोयरग्गगओ' पदसे यह सूचित हुआ है कि साधुको नवकोटिविशुद्ध आहार लेना चाहिए। 'अब्वक्वित्तेण चेयसा' इससे यह धोतित होता है कि चित्तकी स्थिरतासे ही भिक्षाकी शुद्धि निभ सकती है। 'अणुविग्गो' पदसे परीषद सहनेका सामर्थ्य प्रगट किया है ॥२॥ गोचरीके लिए गमनविधि यताते हैं-'पुरओ' इत्यादि ।
એ ભાવ મુનિ પિંડગવેવણને સમય થતાં ગ્રામ, નગર, ગામડું, કર્વર આદિમાં યથાયેગ્ય ઘડો થેડે નિર્દેવ આહાર ગ્રહણ કરતાં, ભિક્ષાના બધા દેને ઉપગ રાખવાવાળ અર્થાત અવ્યાક્ષિત-ચિત્તથી અલાભ આદિ પરીવસ્તુથી ઉત્પન્ન થતા ક્ષેભથી રહિત થઈને ઈર્યાપથ શોધતાં મંદ ગતિએ ચાલે.
गोयरग्गगी थी मे सूयित युछे साधुमे नयरिये विशुद्ध આહાર લેવું જોઈએ કવિ જેવા એથી એમ પ્રકટ થાય છે કે ચિત્તની स्थितायी निशानी शुद्धि नमी थे, अगुब्बिग्गो साथी पर सर. વાનું સામર્થ્ય પ્રકટ કર્યું છે (૨)
सायीन भाट गमनविधि ताछे-पुरो प्रत्याहि.
-
