________________
अध्ययन ४ . १ प्रवचनस्याप्तोपदिष्टत्वम्
॥ अथ चतुर्थाध्ययनम् ॥
गतं तृतीयाध्ययनं सम्मति चतुर्थमारभ्यते - पूर्वाध्ययने ' अनाचीर्णानि विहायाऽऽचारे धृतिः संधार्या संयमिने ' -त्युक्तम्, आचारथ पविधजीवानां यथावस्थितस्वरूपमवबुध्य तत्संरक्षण पुरस्सरं भवत्यतोऽत्र षड्जीवनिकायानामाऽध्ययने तत्स्वरूपं तत्संरक्षणोपायं च प्रतिपादयिष्यन् प्रवचनस्याऽऽप्तोपदिष्टत्वं प्रदर्शयति- 'सुयं मे' इत्यादि,
१९५
मूलम् - सुयं मे आउसं ! तेणं भगवया एवमक्खायं - इह खलु छज्जीवणियानामज्झयणं, समणेणं भगवया महावीरेणं कासवेणं पवेइया सुअक्खाया सुपन्नत्ता, सेयं मे अहिजिउं अज्झयणं धम्मपन्नत्ती ॥१॥
चौथा अध्ययन |
अब चौथा अध्ययन कहते हैं
तीसरे अध्ययनमें यह प्रतिपादन किया है कि महापुरुषों को अनाचीर्णों का त्याग करके, आचार - ( संयम ) - में दृढता रखनी चाहिए । आचारमें दृढता तब ही होती है जब षट्काय के जीवों का वास्तविक स्वरूप जानकर उनकी रक्षा की जाय, इसलिए इस 'षड्जीवनिकाय ' नामक अध्ययनमें षड्जीवनिकायका स्वरूप और उसकी रक्षाका उपाय बताते हुए 'यह प्रवचन आप्त - ( भगवान्) - द्वारा उपदिष्ट है' इस बातको कहते हैं- 'सुयं मे० ' इत्यादि ।
અધ્યયન ૪ શું.
હવે ચેાથું અધ્યયન કહે છે:—
ત્રીજા અધ્યયનમાં એમ પ્રતિપાદન કરવામાં આવ્યું છે કે મહાપુરૂષાએ અનાચીાંના ત્યાગ કરીને આચાર ( સંયમ )મા દૃઢતા રાખવી જોઈએ આચારમાં દૃઢતા ત્યારે જ આવે છે કે જ્યારે ષટ્કાયના જીવેનું વાસ્તવિક સ્વરૂપ જાણીને તેમની રક્ષા કરવામા આવે, તેટલા માટે આ ‘ ષĐનિકાય' ચનમાં છ—કાયનું સ્વરૂપ અને તેની રક્ષાના ઉપાયે બતાવતાં भ्यास (लगवान्) द्वारा उहिष्ट छे' मे वातने हे छे सुयं मे० त्याहि.
નામના
मध्य
८ આ
પ્રવચન
