________________
(२७) ४७०. अस्तीत्युच्यते इत्युत्तरवाक्याकथन, तत्रैव सम्यग्दर्शनस्याचारनिष्टकनम् । १७५-१६ ४७१. तत्र अजीवेषु सम्यग्दर्शनं नास्तित जीवेषु तु भाज्यामित्यादिभाष्यार्थस्फारणम् । १७६-१ ४७२. विशेषावश्यकमाप्यादिवचनोपदर्शनेन नारकप्रभृतिषु गतिषु चतस्वपि पूर्वप्रतिपन्नाः प्रतिपद्यमानाश्च जीवाः सन्तीति मूलग्रंथो व्याख्यातः ।
१७६-१४ ४७३. किं सम्यग्दृष्टिः सम्यग्दर्शनं प्रतिपद्यते मिथ्याष्टित्यादि प्रश्नस्य निश्चयनयाश्रय
गेन व्यवहारनयाश्रयणेन च विभिन्नप्रतिविधानमागी दार्शितः, तद्भावना च सिद्धान्त
वचनालंबनेन दीपिकायां विहिता । ४७४. सह्या -क्षेत्र-पर्शनद्वारैः सम्यग्दर्शनस्य परिभावन, तद्विशदीकरणञ्च दीपिकायाम् । १८० ७ ४७५. सम्यग्दृष्टिसम्यग्दर्शनयोर्भेद उपपादितः ।
१८१ २ ४७६. कालद्वारेण सभ्यग्दर्शनस्य परीक्षणम् ।
१८१-१० ४७७. अन्तर-भावाल्पवहुत्वद्वारः सम्यगदर्शनविवेचनम् ।
१८२ ३ ४७८. ज्ञानस्य पञ्चभेदोपदर्शक भितिश्रुतावधिमनःपर्यायकेवलानि ज्ञानम् । १-९ ।' इति सूत्रं तद्भाष्यञ्च ।
१८३ ४ ४७९. सूत्रे केवलानीति बहुवचन-ज्ञानगित्येकवचनोपन्यासप्रयोजनमुपदर्शित टीकायां तद्विवेचनञ्च ।
१८३ ७ ४८०. मतिज्ञानस्य श्रुतज्ञानस्य च लक्षणमुपदर्शितम् ।
१८४ १ ४८१. भूलोक्तमतिज्ञानलक्षणं परिस्कृत्य तत्राव्यातिदोपाऽऽपाकरणं, तद्भावार्थमुपदश्य श्रुतान
नुसारित्वे सतीति विशेषणोपादानेन श्रुते मतिलक्षणातिव्याप्तिनिरासश्च । १८४ ३ ४८२. श्रुताननुसारित्वे सतीति विशेषणोपादाने मतिज्ञानविशेषेऽव्याप्त्याशङ्काया अपाकरणं
तत्र श्रुतनिश्रिताश्रुतनिश्रितमतिज्ञानलक्षणमुपदश्य विशेषावश्यकसंवादो दर्शितः। १८४-१४ ४८३. मूलोक्तश्रुतज्ञानलक्षणं परिस्कृत्य तत्राव्याप्तिनिरसनम् ।
१८४-२८ ४८४. श्रुतनिश्रितमतिज्ञानादावधिज्ञानादौ च श्रुतलक्षणातिव्यातिनिरसनम् । १८४-३० ४८५. श्रुतज्ञाने शब्दोपरागे कारणभेदो मतभेदेन दर्शितः ।
१८५- ५ ४८६. शा०वज्ञानात्मकस्य श्रुतज्ञानस्य नातिरिक्तप्रमात्वं, तत्करणस्याप्यनुमानविधयेव प्रामा
ण्यमिति वैशेषिकाशङ्काया अपाकरणम् । १८७. रूपिमात्रविषयमवधिज्ञानमित्यवधिज्ञानेऽध्यातिदोष आशय परिहतः, तत्रावधिज्ञानभेदोपदर्शनपुरस्सरं तदनुगतलक्षणभुपदर्शितम् ।।
१८५-१७ ४८८. भावमनापर्यायमात्र साक्षात्कारि मनापायज्ञानमिति मनःपर्यायज्ञानलक्षणप्रसङ्गे દ્રવ્યમાંવમેન મનસો દ્વિવિધ્યપ્રઢપણેન તળે પરીક્ષિતન્ !
१८६ ८ १८९. निरुक्तमानापाथज्ञानलक्षणे मात्रपदप्रयोजन तत्रातिव्याप्त्यादिदोषनिरसन,
मनःपर्यायज्ञानिनो बाद्यवस्तुज्ञानं समस्ति न वेत्यादि बहु विचारितम् । १८७ १९