________________
३७४ सस्कृत-प्राकृत व्याकरण और कोश की परम्परा
હૈ “ભરૂર છે અર્થ મી મહાપુરાણ” (૩૦, ૨૪, ૨૨) એ નારિયન રે સી प्रकार व्यजन-भेद होने पर भी कही-कही अर्थसाम्य लक्षित होता है । जैसे कि
ડિમ-થિ, વળવુળ, વોર-વીજ, ફુડા-નડળ, વોય-વોડ, રામ-વાયવાવ, ડિય-ઠિડ, ઢ , વોન-વોલ, પોર-પાત, વંદુરસુર, ભૂવન્ત્ર, મૂરવિ-ભૂવિઝ ઇત્યાદિ !
અપભ્રશ બાપા , પાત્ર પ્રાહિત્ય કપરા નહી અતUવ પ્રાકૃત-બ્રોશ રે જ છે ના સકતે હું? સબતિ વનને નિશ્વિત સયા વતાના સમવ નહી હૈ. મનુમાનત ના પ્રતિશત શબ્દ ને હું નો કકૃત જે શબ્લોગો મે નહી હું નીર તમામ દસ કતિગત અદ્ર પેસે ટૂંકો રસ્કૃત શબ્દો જે ધિસર વિલિત માત્ર બે ના મળે . જે શબ્દ અધિકાર પ્રાકૃત-શો
નહીં મિનતે વધવા મન અર્ચને મિતતે વવાહરણ વે નિg છે બદ્ધ નિમ્ન-તિવિત છું વિસુલ--વિદ્યુત વીમોયર સામોર
સાવયા લાપતા રારાજ્ઞા केई केकी
से श्रेय છમ છમ, છત તળ તત્વની
બિરય નિષ્પાપ હિય હત પરત્ત પ્રાપ્ત
વિરોડ વિડીના. ઇન્દ્ર બનાવ નાનાપ પરિતાહિય પ્રતિહિતા વદૂત મૂવ(દુબા ) પહૃત્ત પ્રમુવ વેયન વેત્તનતા પપીરહિ યય (હો) બાળ બાનેપળ પાનય નાનિય | ( નિય) હોય છે (વવા) બનીઢ અતિપ્તા
મારું તિ, વિના નાગ્નિ તત્તનીય વડુત્ર વદુ (વાન) વછાયબ વાત્સ્યાયન વોહર વૃત્તઘર વાર્બ-વા
વિડ દિગુણ વિક્કાર વિકાર
વિસમ વિશ્રામ વિસાવાડ થાવાટ
દ્ર
સદ્દા સવિતા સવર્ડ સાન્ત મવિય રસ્થાપિત
સથક સાર્થવાહ सभउ सम्भव સાદ્ધ રાનવું
સનિહ નિમ सालत्तय सालक्तक વા વા (તમામ) દુતિ પ્રહરળ વિરોપ સુરત સુવર્શન
સિરાડ શિરપુટ સવાટુ તાડૂત મMિવિ નિવM
अभेय अभेद પર્વત-રિવર વનય વન, વામન
વક લોન સાવ વ્યિ कुहर पर्वत
ડું જોડું તમય તાત तो वि तो भी
કવિ મી भइय भय महराय महाराज
મિત્તય પૈવી મહાડ મહાવી
वइयागरण वयाकरण - વિજ્ઞફ વિયા નાતા
