________________
कुंद कुंदाचार्य चरित्र. ४६ थया. निकळती वखते त्यां मुनिने तेमणे एक धर्म-सिद्धांत पुस्तक आप्यु, ते लइने तेओ चाल्या, त्यां वाटमां तेओ मेरुपर्वत उता. अने जिनविन दर्शन करीने विज्यार्द्ध पर्वतपरजिनविबर्नु दर्शन करवा गया. त्याथी कैलासगिरी, सम्मेदशिखर वगेरे क्षेत्रों करता करतां चाल्या. पछी पुनः रस्तामा साथे लावेला हता ते पुस्तक पडी गयुं ते पुस्तकमा राजनीति, मंत्र अने अनेक विद्यानो भंडार हतो. आखो लबग समुद्रमांथी आवता आ अंथ पडयो ते मन्यो नहि आतु. तसज विमानारुढ थइ ते देवद्वय अने मुनि मळी त्रणे जण भरतक्षेत्रमा आव्या, अने बारापुरना बहिरद्यानमां कुंदकुंद मुनिने छोड़ी दीघा. त्या ते देवोए तेमना उपर पुष्प दृष्टि अने पूजा करी मार्गप्रयाण कर्यु. विदेहमा जवा माटे कुंदकुंद मुनि नीकळ्या त्यारे वाटमा पिच्छी गुमावी हती अने गीध पंखोनी पांखनी- पिच्छी करी म्हती तेथी तेमनु नाम गृध्रपिच्छाचार्य पडयु, अने विदेहमां गया त्यारे तेने ऐलाचार्य कहेवा लाग्या.
कुंदकुंदाचार्य विदेह क्षेत्रमा गया हता एवो. उल्लेख छे; विदेह क्षेत्रमा जाने तेथे त्यांना शाश्वत् तीर्थकर श्रीमंदस्वामीनां दर्शन कयाँ हता अनेस्वतः थयेली शंका श्रीमंदरस्वामी पासेधी निवारण करावी लाच्या हता. विदेह क्षेत्र संबंधीनू वर्णन जैन
