________________
उजाणे संठिओ कीलइत्ति । सो य विस्सभूई अणवरयमागच्छंतो संपत्तो रायगिहे, नियनियठाणे पेसियसामंतसेBाणावइपमुहपरियरो गाढाणुरागेण य चिरदसणुकंठिओ पुवप्पवाहेण पुप्फकरंडगुजाणे पविसिउमाढतो, भणियो य31
दुवारदेसहिएण पडिहारेण-कुमार! न जुत्तं तुम्ह एत्थ पविसिउं, जेण विसाहनंदी अंतेउरसहिओ इह पविट्ठो कीलइ, विस्सभूइकुमारेण भणियं-भह ! कइया पविठ्ठो ?, तेण भणियं-तुम्ह गमणाणतरमेव, एवमायन्निऊण समुपन्नतिबकोवभरारुणनयणो णिडालतडघडियभिउडिभासुरियवयणो तत्कालच्छलियसेयविंदुजलजडिलियसरीरो कुमारो एवं चिंतिउमारद्धो
पचंतकुद्धनरवइवइयरववएसओ धुवं पुचि । उजाणाओ इमाओ नियबुद्धीए नीणिआ रन्ना ॥ १॥ जेण सयं चिय दिट्ठो सो देसो सुत्थगामपुरगोट्ठो । परचकचोरअभिमरभयरहिओ धणकणसमिद्धो ॥२॥ ।
ता नूणं नियपुत्तस्स कीलणटुं इमंमि उजाणे । अवजसपरिहरणत्थं कवडमिमं विरइयं सवं ॥३॥ ... बाढं अजुत्तमेयं आयरियं निच्छियं नरिंदेण । न हि विस्सासपरबसहिययंमि जणे घडइ माया ॥४॥
एवं खणं निग्गमिऊण तेण समुप्पन्नसमहिगकोवाइरेगेण तजिया विसाहनंदिपुरिसा-रे रे दुरायारा! मए अपरिचत्तेऽवि उजाणे केण तुम्हे पवेसिया? को वा तुम्ह पुरिसायारो ? कहं वा अविण्णायपरकमा एत्थ सच्छंदमभिरमा ? मए निहयाणं कत्तो वा तुम्ह परिचाणंति भणिऊण दुविसहाभिमाणपरव्यसयाए नियवलदसणत्थं पहओ निगुरगु