________________
तवग्गो, कुमारोऽवि विनायवइयरो फुप्फकरंडगुजाणं मोत्तूण एइत्ति, एयं च उभयमवि सुपडिविहियं भवइ, एवमायन्निऊण अब्भुवगयं राइणा, उट्ठिया मंतिणो, साहिओ देवीए एगंतट्ठियाए एस वइयरो, सहरिसाए कयं तीए । भोयणं, पमुको कोवाडंबरो, बीयदिवसे य लिहियकवडलेहहत्था उद्धूलियजंघा गाढपरिस्समकिलंता उवाविया I
मंतीहिं अपुचपुरिसा, नीया य रायसमीवे, खित्ता तेहिं लेहा, वाइया सयमेव राइणा, विन्नाओ तदत्थो, कवडकोधावप्फडाडोवपुव्वं च भणिया नियपुरिसा-रेरे पुरिसा! ताडेह सन्नाहभेरिं, नयरदूरे पइट्ठह गुड्डरं आयगृह दिवा
उहाई समप्पह जयहत्थिं जेण करेमि पत्थाणंति बुत्ते तहत्ति निवत्तियं पुरिसेहिं, इओ य भेरीसहसवणओ संयुद्ध सामंतमंडलं पगुणीकया मयगलंतगंडत्थला कुंजरघडा, संबूढा सुहडसत्या, चउद्दिसिंपि पयट्टाई तुरयघटाई, मिलिया
सेणाहिवइणो, किंबहुणा?-हलहलियं सयलं भूमंडलं, ठिओ पत्थाणंमि णरिंदो, एत्यंतरे अविनायपरमत्यो पत्यादाणट्ठियमुवलन्म नराहिवं निग्गओ पुप्फकरंडगुजाणाओ विस्सयूई कुमारो समागओ रायसगीचे निवडिओ चलणेमु ।
पुट्ठो वइयरं, साहिउमारद्धो य नरिंदेण, जहा-वच्छ! अत्थि पचंतसीमालो पुरिससीहो नाम मंडलाहियो, सोय पुवं पणयभावं आणावत्तित्तणं पडिवजिऊण य संपइ दरिसियतिव्ववियारो निहयसीमागामजणो अम्ह मंडलाइका8 मइ, ता पुत्र! महंतो एस मे परिभवो । अविय
सपियपियामहपमुहजियं महिं पेच्छिऊण हीरति । कह सकलंकं जीयं निरत्ययं संपइ बहामो ? ॥ ३९ ॥