________________
४२ महा०
पाविऊण इयाणिं नियजणणिजणगरहिया परगिहे वसइत्ति एएण कारणेणं, राइना भणियं मद्द! मा शोषख असोयणिजा हि एसा जीए तिहुयणेक्कदिवायरो भवगत्तपडतजण लग्गणकसंभो भयवं सहत्थेण पडिलार्थियो | मिगावईए भणियं - जइ एसा धारिणीदुहिया ता मम भगिणीभूया हवइति । एत्थ पत्थावे थुवमाणो सुरखश्प्युटेलि सामी पंचदिणोण छम्मास तवपज्जंत कयपारणगो नीहरिओ घणावहमंदिराओ, अह अचुकडयाए लोगस्स अवादनिरवेक्खत्तणओ पहुभावस्स सयाणियराया तं सुवण्णबुद्धिं गहिउदारद्धो, तओ पुरंदरेग थुणिऊण से विजयसिं भणियं - भो भो महाराय ! न एत्थ सामिकोटुंवियभावो, किंतु जस्स कस्सर सहत्येग एसा कागा इवं चिवल | तस्सेव हवइ, एवं च भणिए पुच्छिया रन्ना चंदना-पुत्ति ! कस्सेयं दिजइ ?, तीए भणियं - किमिह पुण्छनिबं?, एयस्स चैव निकारणवच्छलस्स जीवियदाइणो मम पिउणो घणावहसेट्टिणो पणामहरि, ताहे सेडिया संगोषि वसुहारा, पुणोऽवि सकेण भणिओ राया - एसा चरिमसरीरा भोगोदभोगपिवासापरंमुही महाणुभावा अयवो वा णस्स समुष्पन्न केवलालोयस्स पढमा अजाणं संजभुज्जोगपवित्रिणी तिम्सिणी भविस्सा, अओ सम्मं रक्तेनासि इति भणिऊण असणमुवगओ तियसाहिवो । राइणावि कन्नंते उरे सवहुमाणं संगोविया चंदणा । तयणंतरं च असत्य संसारस्स तरलतरंगभंगुरत्तणं संजोगस्स कुसग्गग्यजललवचंचलत्तणं जीवियवस्स पर्जतविरसत्चणं विश्यपडिबंधस्स परिभावयंती सा गमेइ कालं, इमे य मणोरहे करेइ, जहा