________________
श्रीगुणचंद महावीरच
प्रस्तावः
। १८८ ॥
1361
1
गामुकोडं गिure नरनाहस्स व न देह किंपि करं । विविहे कुणह विलासे अक्खलियं पावमायरह ॥ १ ॥ अम्हारिसाण मुनिपुंगवाण गेहंगणसुवगयाणं । वासियभत्तं दार्वितया कहं नेव लज्जेह ? ॥ २ ॥
एवं च आयन्निऊण रुद्वेण उवर्णदेण भणिया दासी- भदे ! एयस्स चैव समणस्स सीसंमि पक्खिवसु भतमेयंति, खित्तं च तीए, तओ गोसालो वाढसुबूढा भिमाणो दट्ठोट्ठ भिउडिभासुरो अन्नं किंपि तस्स अणत्थं काउससमत्थो गेहदुवारे ठाऊण भगइ - जइ मम धम्मायरियस्स अत्थि तवो वा तेओ वा ता एयस्स अणुयाहमस्स भवणं उज्झउत्ति, अह अहासन्निहिएहिं वाणमंतरेहिं भगवओ पक्खवाय सुन्वहं तेहिं विउविओ हुय हो, दहं से मंदिरं ।
तयणंतरं च भयवं चंपानयरिं गओ, तत्थ य तइयं वासारचं ठाइ, दोमासिएण य खमणेण तवोकम्मसुवसंपजइ, विविहाणि य उक्कुडयासणाईणि करेइ, चरिमदुमासियपजवसाणे य वाहिँ पारेत्ता गोसालेण समेओ कालायं नाम सन्निवेसं वञ्चइ, तर्हि च एगंतभूए तसपाणरहिए सुन्नागारे निसासमयंमि पडिमं पडिवज्जर, गोसालोऽवि चवल - उत्तणेण निरोहमसहमाणो गेहदुवारदे से निलुको अच्छइ, एत्यंतरे सीहो नाम गामाहिवपुत्तो विज्जुमईनामाए दासीए समेओ भोगत्थी तं चैव सुन्नघरं पविट्ठो, तेण य महया सहेण भन्नइ - अहो जइ कोइ एत्थ समणो वा वंभणो वा
जो वा वसिओ ता सो साहेउ जेण अम्हे अन्नत्थ बच्चामो, इमं च सुणिऊण सामी ताव पडिमापडिवन्नत्तणेण तुहिको जावेद, इयरो पुण कवडेण न देइ पडिवयणं, ताणि य अणुवलद्वपडिवगणाणि निस्संकं सुरयविणोएण
सुवर्णखलमार्गः उप
नन्दगृह
दाहः का
लाकगमः
॥ १८८ ॥
