________________
श्रीगुणचंद महावीरच ०
५ प्रस्तावः
॥ १५४ ॥
1
सप्पं विउबइ महं तो सो सामिं निएण देहेण । आगंतुणाचेढद वाढं धमं व रज्जूए ॥ १३ ॥ पंचहिं कुलयं । पुच्छच्छडाए ताडइ सच्छंदं दसइ तिक्खदसणेहिं । कंठस्स पीडणेणं कुणइ निरुस्सासयं सहसा ॥ १४ ॥ अह अट्टहास भी सणविसायनागोवसग्गकरणेवि । अविचलचित्तं मुणिऊण जयगुरुं गाढकुवियमणो ॥ १५ ॥ सो सर्व सचरिं जाव अचंतरउद्दं दुरहियासं सत्तविहं वेयणं भगवओ करेइ, तंजहा-सीसवेयणं सवणवेयणं नयणवेयणं दसणवेयणं नहवेयणं नासावेयणं पिट्ठिक्सवेयणं, एयाणं वेयणाणं एकेकावि समत्था पागयनरस्स जीवियं वयकमिउं, किं पुण सत्त एयाओ एगकालपाउन्भूयाओ अणाइक्खणिजरूवाओत्ति ?, भयवं पुण ताओ सम्ममहियासेइ, सो य वाणमंतरो | जाहे न पारेइ भयवंतं भेसिउं वा खोभिउं वा ताहे वाढपरिस्सममुवगओ अहो निष्फलो मम वावारोति कयचित्तसंतावो धीरिमारंजियहियओ य भयवंतं पायवडिओ सङ्घायरेण भणइ - भयवं ! खमह मम अवराहं, अयाणमाणेण तुम्ह सामत्थं सुचिरं मए अवरर्द्धति, एत्यंतरे नियकजकरणवावडचित्तो तक्खणसुमरियसुरवइजिणभलावणावयणो सो सिद्वत्यदेवो दहूण भयवओ तिम्रोबसग्गं धाविओ वेगेणं, पत्तो तं पएसं, भणिउमारद्धो य-अरे रे सूलपाणिवंतराहमा ! | अचंतदुटुलक्खणा दोगच्च म चुपत्थगा विशुद्धबुद्धिवज्जिया न जाणसि खलियारंतो इमं सिद्धत्थरायपुत्तं भयवंतं चरिमतित्थयरंति ?, जइ रे दुरायार ! एवं वइयरं सक्को कहवि जाणतो ता को जागइ तं किंपि पाविंतोत्ति?, सो य एवमायन्निऊण वाढं भयभीओ चउग्गुणं पुणो पुणो जिणं खामेइ, सिद्धत्थो य तस्स धम्मदेसणं काउमाढतो जहा
शूलपाण्छुपसर्गाः
। १५४ ॥
