________________
तं च पेच्छिकण चिंतियं कुलवहणा - अहो सम्ममुबइङ्कं तेहिं वरागेहिं, मए पुत्रं वियाणियं-मच्छरेण एए जंपति, | इयाणिं पुण एयदंसणे जहाचट्ठियं नायंति, एवं संकप्पिऊण भयवंतं भणिउमादत्तो
चउरासमगुरुणो तं सुओऽसि सिद्धत्थभूवइस्स जओ । तइलोकपिहियकित्ती ता तं पह किंपि जंपेमि ॥ १ ॥ तुज्झ पिउणावि एवं आसमपयमायरेण निर्चपि । रक्खियमिहि पुत्तय ! पालेयवं हवइ तुमए ॥ २ ॥ दुट्ठाण ताडणं चिय तुम्ह वयं तेण मुक्कपरिसंको। कीस न गोरुवाई तणभक्खणओ निवारेसि १ ॥ ३ ॥ सउणीवि वच्छ ! नियनीडरक्खणं कुणइ सवजत्तेणं । भूभारधरणधीरो किं पुण तुम्हारिसों पुरिसो ? ॥ ४ ॥ अम्हारिसजइजणरक्षणट्टया निच्छियं पयावरणा । तुम्हारिसा महायस ! निष्फाइजंति सप्पुरिसा ॥ ५ ॥ अन्न गोरूहि वदुट्ठेहिं धम्मपचणीएहिं । उवहम्मता अम्हे के सरणं किर पवजंता ? ॥ ६ ॥ ता गहनाहtव कुमार ! वसु तुह संतियं इमं सवं । पई दिट्ठे पियमित्तं सिद्धत्थनिवं सरेमि अहं ॥ ७ ॥ इय संथवणोवालभपणय सिक्खवणगन्भवयणेहिं । भणिऊण जिणं सो ताबसाहियो पडिगओ सहिं ॥ ८ ॥ अह तेसिं भयवं तो मुणिउं अप्पत्तियं महासत्तो । जयजीवहिए करओ चिंतेउमिमं समादत्तो ॥ ९ ॥ मज्झ निमित्तेण इमे पाविंति अवोहिवीयमइभीमं । ता सहा न जुत्तं एत्तोऽवत्थाणमिह काउं ॥ १० ॥ इय भुवणगुरू संचितिऊण जाएऽवि वरिसयामि । ठाणाओ तओ चलिओ परपीडावजिणो गरुया ॥ ११ ॥