________________
श्रीमहा० चरित्रे
१ प्रस्तावः
॥४॥
गहियभत्तपाणेहि य पडिनियत्तिऊण जीवोवरोहरहिए थंडिलंमि पडिक्कंता ईरियावहिया आलोइयं भत्तपाणं | कयं चितिर्वदणं विहिओ तक्कालोचिओ सज्झाओ, सुहज्झाणेण खणंतरं गमिऊण समुज्झिय रागदोसं मुणिणो परिजिमियत्ति, ग्रामचिंतगोऽवि कयत्थमप्पाणं मन्त्रंतो भोत्तूण समागओ तेसिं सगासे भणिउं पवत्तोभयवं ! आगच्छह तुम्हे जेण नगरगामिणिं वत्तिथिं उवदंसेमि, तओ पत्थिया साहुणो तेण सद्धिं, तेसिं च मज्झे एगो सुणी धम्मकहालद्धिसंपन्नो, तेण य णायं -- जहा एस धम्मजोगोत्ति, ता अवस्सं सद्धम्मे निजुंजियन्यो होइत्तिचिंतिऊण भणिओ सो गामचिंतगो - भो महायस ! कुमग्गपरिब्भमणपीडियाणं तण्हाछुहाभिभूयाणं अम्हाणं तहाविहपडिवत्तीए असणपाणदाणेण य परमोवयारी तंऽसि ता किंपि अणुसासिउं समीहामो, गामचिंतपण भणियं-मथवं ! किमेवमासंकह ? नियसिस्सनिव्विसेस सिक्खवेहित्ति, तओ साहुणा पारदा धम्मदेसणा, जहा
धणुसिक्खा विरहियपुरिसखित्तसरजणियराहवेहं व । तुडिजोगा मणुवत्तं लद्भूर्ण कुसल बुद्धिमया ॥ ५० ॥ सग्गापवग्गफलसाहगस्स धम्मस्स पायवस्सेव । मूलं सम्मत्तमहो जाणेयव्त्रं पयचेणं ॥ ५१ ॥ मिच्छत्तपंक पडलावलुत्तसन्नाणनयणपसराणं । सिरसूलमूलमेसा जणाण सम्मत्तवत्तावि ॥ ५२ ॥ जुत्तात्तं केवि करुणापरबुद्धिणोवइङ्कंपि । दुस्सुमिणपिव सोउं नेव वंछंति तुच्छमई ॥ ५३ ॥ दढमूढगुरुपरूवणवसेण कम्मं च तं पकुव्र्व्वति । जेण निमज्जति अहो कुत्रक्खणणुजयनरो व्व ॥ ५४ ॥
साध्वागमः
दानादि
उपदेशव
॥ ४ ॥
