________________
असहहणाओं मए स परियणो वारिओ खरगिराहिं । अघडंतमेवमन्नं न भासियन्वं मह पुरोति ॥ १५ ॥ सयमविदिट्ठे जं जुत्तिसंगयं तं वयंति सप्पुरिसा । सहसत्ति भासियाई पच्छाऽपत्थंव बाहिति ॥ १६ ॥ रविकरपसरोव जणे घणपडलच्छाइओऽवि विष्फुरिओ । अह एस वइयरो गोविओऽवि पणयाणुरोहेण ॥ १७ ॥ रायभवणाओं सहिंमि एगया आगओऽम्हि पेच्छामि । सयमेव तं कुमित्तं अणज्जकजंमि आसतं ॥ १८ ॥ दद्दू तं तहट्टियमेगंते जाव चिंतिउं लग्गो । नियपरियणपरियरिओ तावेस पलाइओ झत्ति ॥ १९ ॥ अहमवि पहरणसहिओ नियथोवपहाणपुरिसपरियरिओ । तस्साणुपहे लग्गो सोऽवि य अहंसणं पत्तो ॥ २० ॥ मणपवणजइणवेगेण जाव पत्तोऽम्हि एत्थ ठाणंमि । ता एस महापावो मम पडिओ चक्खमग्गंमि ॥ २१ ॥ परियणपुरिसाव भए सलासु दिसासु पेसिया पुत्रं । एयस्स विणासकए अहमेको एत्थ संपत्तो ॥ २२ ॥ असहाय मं दहुं एसो सहसति जुज्झिउं लग्गो । एत्तो अन्नं सवं जायं तुम्हंपि पञ्चक्खं || २३ || एत्थंतरंमि सन्नाहकरणदढगूढकायदुद्धरिसा । भूमियलं पेक्खता खयरा तत्यागया तुरियं ॥ २४ ॥ पुट्ठाय मए साहह किं भो तुझं समागमणकजं ? । तेहिं कहियं सामी इह सुबह निवडिओ अम्हं ॥ २५ ॥ सो दंसिओ य तेसिं तो ते दद्रूण तस्स पडियरणं । अचंतहरिसियमणा मं पइ भणिउं समादत्ता ॥ २६ ॥ in कथं नराहिव ! जमेवमेयस्स पालणा विहिया । जं एयकए बाढं परितप्पड़ खयरनरनाहो ॥ २७ ॥
