________________
. ३०२
स्वाध्याय-सुधा
तओ धारणं पविसइ,
तओ णं धारेइ संखेज्जं वा कालं असंखेज्जं वा कालं । से जहानामए केइ पुरिसे -
अव्वत्तं फासं पडिसंवेइज्जा, तेणं फासेत्ति उग्गहिए नो चेव णं जाणइ " के वेस फासो त्ति ?"
तओ ईहं पविस, तओ जाणइ " अमुगे एस फासे ।" तओ अवायं पविसइ, तओ से उवगयं हवइ
तओ धारणं पविसइ,
तओ णं धारेइ संखेज्जं वा कालं असंखेज्जं वा कालं । से जहानामए केइ पुरिसे
अव्वत्तं सुमिणं पासिज्जा, तेणं सुमिणो त्ति उग्गहिए, नो चेव णं जाणइ 'के वेस सुमिणो त्ति ?'
ओहं पविस, तओ जाणइ 'अमुगे एस सुमिणे ।' तओ अवायं पविसइ, तओ से उवगयं हवइ ।
तओ धारणं पविसइ,
तओ णं धारेइ संखेज्जं वा कालं, असंखेज्जं वा कालं । से त्तं मल्लगदिट्ठन्ते णं ।
सुत्तं ३६ तं समासओ चउव्विहं पण्णत्तं,
तं जहा -
१ दव्वओ, २ खित्तओ, ३ कालओ, ४ भावओ । तत्थ दव्वओ णं आभिणिवोहियनाणी आएसेणं सव्वाई दव्वाई जाणइ न पासइ । खेत्तओ णं आभिणिवोहियनाणी आएसेणं सव्वं खेत्त जाणइ, न पासइ कालओ णं आभिणिवोहियनाणी आएसेणं सव्वं
