________________
कोइ ठेकाणे आ ग्रंथ जोवामां आव्यो नथी. तेथी तेनी वह नकलो थइ होय एम लागतुं नथी.
विक्रम संवत् १९६३ ना वर्षमा हुं विहार करतो करतो वडोदरा नजीकना छाणी गामे गयो हतो. त्यां मुश्रावक वैद्यराज मगनलालभाइ चुनीलाल वडोदरावाळा मारी पासे आव्या हता. तेमनी नजरे ए ग्रंथ पडतां ज तेमनायां ज्ञानभक्ति उत्पन्न थवानी साथे ग्रंथनी काव्यरचना साधारण अने क्वचित् दोपित पण छतां तेमांना दृष्टांतो वगेरे आधुनिक केळवणी पामेला लोकोने उपकारक थाय तेवां लागवाथी अति प्रसन्नता पण थइ हती. जो आ ग्रंथ भापांतर सहित छपाइ बहार पडतां तेनी वाणी रसिक अने भव्यात्माओने उपकार थाय तो मारी ज्ञानभक्ति सफल थाय एवा सरळ भावथी तनमनथी तेमणे खरेखरी महेनत करी मुद्रणार्थे स्वहस्ते तेनी नकल उतारी लीधी अने ते एक ज ग्रंथना आधारे संशोधी तेनो आशय लेइने रसत्यागरूप बाह्य अने अभ्यंतर तपना प्रभावे गूजराती भाषामा अनुवाद पण तैयार को. मारी इच्छानुसार ते बन्ने भावनगरस्थ श्रीजैनआत्मानंद सभाने प्रसिद्ध करवा माटे अपर्ण कयो जे प्रसिद्ध थयेलां जोइ मने अत्यानंद थायछे. थोडां वर्ष उपर नेकनामदार महाराजा श्रीमंत सयाजीराव गायकवाडनी आज्ञानुसार ते महाशय तरफथी कुमारपालप्रबंधनुं गूजराती भाषांतर थयुं हतुं. ते ग्रंथ जैन तेमज अन्य जनोने लाभकारी थयेलो छे तेवीज रीते आ ग्रंथ पण विश्वने लाभ कारी थाओ! श्रीमङ्गलमस्तु !
विहार स्थल-वडोदरा, । मार्गशीर्ष वदि१० गुरुवार.
मुनि कांतिविजय.
