________________
दशवकालिक सूत्र अ. ६ उ १
॥विणयसमाही णाम नवमज्झयणं ॥६॥
पढमो उद्देसो
थंभा व कोहा व मयप्पमाया, गुरुस्सगासे विणयं न सिक्खे । सो चेव उ तस्स अभूइभावो, फल व कीयस्स वहाय होइ ।११ जे यावि मंदित्ति गुरुं विइत्ता, डहरे इमे अप्पसुए त्ति णच्चा। हीलंति मिच्छ पडिवज्जमाणा, करंति प्रासायण ते गुरूण ।२। पगईइ मंदा वि भवति एगे, डहरा वि य जे सुयबुद्धोववेया। आयारमंता गुणसुदिअप्पा,जे हीलिया सिहिरिव भास कुज्जा।३। जे यावि नाग डहरं ति णच्चा, पासायए से अहियाय होइ । एवायरियं पि हु हीलयतो, नियच्छइ जाइपहं खु मदो ।४। आसीविसो वा वि पर सुरुट्ठो, किं जीवनासाउ परं नु कुज्जा। आयरियपाया पुण अप्पसण्णा, प्रबोहि आसायण नत्थि मुक्खो।। जो पावगं जलियमवक्कमिज्जा, पासीविसं वावि हु कोवइज्जा। जो वा विसं खायइ जीवियट्ठी, एसोवमाऽसायणया गुरूणं ।६। सिया हु मे पावय नो डहिज्जा, आसीविसो वा कुविओ न भक्खे। सिया विसं हालहल न मारे, न यावि मुक्खो गुरुहीलणाए ।७। जो पव्वय सिरसा भित्तुमिच्छे, सुत्त च सीहं पडिबोहइज्जा। जो वा दए सत्तिअग्गे पहार, एसोत्रमाऽमायणया गुरूण || सिया हु सीसेण गिरि पि भिदे, सिया हु सीहो कुविनो न भक्खे। सिया न भिदिज्ज व सत्ति अग्ग, न यावि मुक्खो गुरुहीलणाए।९। आयरियपाया पुण अप्पसण्णा, अबोहि आसायण नत्थि मुक्खो।