________________
दशवेकालिक सूत्र अ ५-२
४१
तित्तग च कडुयं च कसायं अंबिल च महुरं लवणं वा, एयलद्धमन्नत्थ- पउत्तं, महु-घय व भुजिज्ज सजए ॥६७॥ अरसं विरसं वावि,सूइयं वा असूइयं ।
उल्लं वा जइ वा सुक्क, मंधु कुम्मास- भोयणं ह उप्पण्णं नाइहीलिज्जा, श्रप्पं वा बहु फासूयं । मुहालद्ध मुहा - जीवी, भुजिज्जा दोसवज्जिय ॥६६॥ दुल्लहा मुहादाई, मुहाजीवी वि दुल्लहा । मुहादाई मुहाजीवी, दो वि गच्छति सुग्गई । १००| ॥ इति पिण्डेसणाए पढमो उद्देसो समत्तो ॥
॥ पिण्डेसणाए बीओ उद्देसो ॥ १ ॥ पडिग्गहं संलिहित्ताणं, लेव-मायाइ संजए । दुगधं वा सुगधं वा, सव्वं भुंजे न छड्डुए | १ | सेज्जा निसीहियाए, समावण्णो य गोयरे । अयावयट्ठा भुच्चाणं, जइ तेणं न संथरे |२| तो कारण समुपणे, भत्तपाण गवेसए । विहिणा पुव्वउत्तेण इमेणं उत्तरेण य | ३ | काले निक्खमे भिक्खू, कालेण य पडिक्कमे । अकाल च विवज्जित्ता, काले कालं समायरे |४| "काले चरसि भिक्खू, कालं न पडिलेहसि । अप्पाणं च किलामेसि, सन्निवेसं च गरिहसि ” | ५ | सइ काले चरे भिक्खू, कुज्जा पुरिसकारियं ।