________________
जैन स्वाध्यायमाला
॥ हरिएसिज्जं बारहं अज्झयणं ॥१२॥ सोवाग-कुल-संभूप्रो, गुणुत्तरधरो मुणी । हरिएसबलो नाम, आसि भिक्खू जिइदियो । इरि-एसण-भासाए, उच्चार-समिईसु य । जो आयाण-निक्खेवे, सजो सुसमाहिओ ।२। मण-गुत्तो वय-गुत्तो, काय-गुत्तो जिइदियो । भिक्खट्ठा बम्भइज्जम्मि, जन्नवाडे उवट्ठियो ।३। तं पासिऊणं एज्जतं, तवेण परिसोसिय । पंतोवहिउवगरणं, उवहसंति प्रणारिया ।४। जाइमयपडिथद्धा, हिंसगा अजिइंदिया । अबम्भचारिणो बाला, इमं वयणमब्बवी ॥५॥ कयरे आगच्छइ दित्त-रूवे, काले विकराले फोक्कनासे।
प्रोमचेलए पंसुपिसायभूए, संकरदूसं परिहरिय कण्ठे ।। कयरे तुम इय अदंसणिज्जे,काए व प्रासाइहमागप्रोसि। प्रोमचेलया पसुपिसायभूया, गच्छक्खलाहि किमिह ठिोसि ।। जक्खे तहिं तिदुय-रुक्खवासी, अणुकम्पो तस्स महामुणिस्स । पच्छायइत्ता नियगं सरीरं, इमाइं वयणाइमदाहरित्या ।। समणो अहं सजनो बम्भयारी, विरोधणपयणपरिग्गहारो। परप्पवित्तस्स उ भिक्खकाले, अन्नस्स अट्ठा इहमागप्रोमि ।। वियरिज्जइ खज्जइ भुज्जई य, अन्नं पभूय भवयाणमेय । जाणाहि मे जायणजीविणुत्ति, सेसावसेस लहऊ तवस्सी ।। उवक्खडं भोयण माहणाण, अत्तट्टियं सिद्धमिहेगपक्ख ।