________________
१०६
उत्तराध्ययन सूत्र न. ११
॥ बहुसुयपुज्जं एगारसं अज्झयणं ॥११॥ संजोगा विप्प-मुक्कस्स, आणगारस्स भिक्खुणो। आयारं पाकरिस्सामि, आणुपुन्वि सुणेह मे ।। जे यावि होइ निन्विज्जे, थद्धे लुद्धे अणिग्गहे। अभिक्खणं उल्लवई, अविणीए अबहुस्सुए ।२। अह पंचहिं ठाणेहिं, जेहिं सिक्खा न लब्भई । थम्भा कोहा पमाएणं, रोगणालस्सएण य ।३। अह अहिं ठाणेहि, सिक्खासीलित्ति वुच्चई । अहस्सिरे सया दंते, न य मम्ममुदाहरे ।४। नासीले न विसीले, न सिया अइलोलुए। अकोहणे सच्चरए, सिक्खासीलित्ति वुच्चई ।। अह चोदसहि ठाणेहिं, वट्टमाणे उ संजए । अविणीए वुच्चई सो उ, निव्वाण च न गच्छइ ।। अभिक्खणं कोही हवइ, पबंध च पकुव्वई । मेत्तिज्जमाणो वमइ, सुय लद्धण मज्जई ७। अवि पाव-परिक्खेवी, अवि मित्तेसु कुप्पई। सुप्पियस्सावि मित्तस्स, रहे भासइ पावयं ।। पइण्णवाई दुहिले. यद्धे लुद्धे अणिग्गहे। असंविभागी अवियत्ते, अविणीएत्ति वुच्चई ।। अह पन्नरसहिं ठाणेहि, सुविणीएत्ति वच्चई । नीयावत्ती अचवले, अमाई अकुऊहले ।१०। अप्प च अहिक्खिवई, पबंध च न कुन्बई ।