________________
१९५ J
प्रष्ट कर्म मै हूं एकलो, यह दुष्ट महादुख देत हो । कवहूं इतर निगोद मे मोकूं, पटकत करत श्रचेत हो । म्हारी दीनतरणी सुन वीनती ॥१॥ प्रभु ! कबहुँक पटक्यो नरकमे, जठ जीव महादुख पाय हो । नितउठि निरदई नारकी, जठे करत परस्पर घात हो । म्हा. प्रभु ! नरकतरा दुख व कहूँ, जठे करत परस्पर घात हो । कोइयक बाँधे खम्भसो, पापी दे मुद्गर की मार हो || ।। म्हा. ॥ कोइक काटे करोतसो, पापी अंगतरणी दोय फाड़ हो । प्रभु ! यह विधि दुखभुगत्या धरणा, फिर गतिपाई तिरयचहो | म्हा.
हिररणा बकरा बाछडा, पशु दीन गरीब अनाथ हो । प्रभु! मै ऊंट बलद, भैसा भयो, ज्यापै लदियो भार अपार हो । म्हा नाह चाल्यो जठै गिरपरचो, पापी दे सोहन की मार हो । प्रभु | कोइ पुण्य सँजोगसू, मैतो पायो स्वर्ग निवास हो || म्हा देवांगना सम रमि रह्यो, जठे भोगनिको परिताप हो । प्रभु सग अप्सरा रमि रह्यो, कर कर प्रति अनुराग हो । म्हा । कबहुँक नन्दनवन - विषै, प्रभु कबहुं वन-गृह माहि हो । प्रभु यहविधि काल गमायके, फिर माला गई सुरभाय हो । महा. । देवतिथि सब घट गई, फिर उपज्यो सोच प्रपार हो । सोचकरता तन खिरपड़यो, फिर उपज्यो गरभमे जाय हो । म्हा. प्रभु ! गर्भतरणा दुख अब कहूँ, जठै सकड़ाई की ठौर हो । हलन चलन नहि करि सक्यो, जठै सधनकोच घनघोर हो | म्हा
