________________
( २४२ )
॥ अथ केसरियाजीनुं स्तवन ॥
॥ प्रथम तीर्थकर कूपन जिणंदा, नाजिराया मरुदे वीको नंदा ॥ सो श्यामला गुणवंता ॥ लाख चोराशी पूरवनुं रे याय, धनुष पांचो सोवनमय काय ॥ सो० ॥ १ ॥ जुगला रे धर्म निवारण स्वामी, नगर धूजेवे वसे घननामी ॥ सो० ॥ रखतें रे वेठा केसरी योजी सोहे, दरिसण देखीने मनडुं मोहे | सो० ॥ १ ॥ मुखडुं रे सोहे पूनमकेशे चंदा, सुर नर मुनिवर सेवे वृंदा ॥ सो० ॥ मुकुट कुंमल शिर बत्र विराजे, ठकुराई केसरीयाने बाजे ॥ सो० ॥ ३ ॥ देश देशना संघ यावे, वस्तु मूलक नेटणं लावे ॥ सो० ॥ पूजा जणावे ने अंगी रचावे. केसरकेरा कींच मचा वे ॥ सो० ॥ ४ ॥ अगरबत्तीना धूप करावे, फूलडां केरा मुकुट जरावे ॥ सो० ॥ नाटक नाचे ने जावना जावे, हरखें केसरीयाना गुण गावे ॥ स्त्रो० ॥ ५ ॥ जिहाज तारे वालो वेडीयो कापे, मुह माग्यां वंबित फल आपे ॥ सो० ॥ रोग सोग जय दूर निवारे, नव सायरथ पार उतारे ॥ सो० ॥ ६ ॥ जे कोई गाशे ने जे सांजलशे, तेहना मनना मनोरथ फल शे ॥ सो० ॥ कपूर कहे तमें प्रत्यक्ष देवा, नवोजव मागुं हूं तुम पय सेवा ॥ सो० ॥ ७ ॥ इति ॥ ॥ अथ नीडनंजनपार्श्वजिनस्तवनं ॥
॥ शामाटे साहिब सामुं न जूवो, हुं तो रह्यो बुं तु म गुण हेरी ॥ प्रभुजी रे ॥ बीजा रे सायें बोल न
