________________
(२१ए) घगुंज रूडा शोजीयें। सासू थने माना जण्या विण, पलक पास न थोनीय ॥ सुख उख सरज्युं पामीयें पण, कुलाचार न मूकीयें ॥ परवश वसतां प्राण तज तां, शियलथी नवि चूकीयें ॥३॥ चाल ॥ व्यसनी साथें रे, वात न कीजीयें ॥ हाथो हाथे रे, तालि न लीजीयें ॥ नथलो ॥ ताली न लीजें नजर न दीजें, चंचल चाल न चालीयें ॥ एक विषय बुई वस्तु केह नी, हाथे पण नवि कालीयें। कोटि कंदर्प रूप सुंदर, पुरुष पेखी न मोहियें ॥ तृणखलां तोले गणी तेहने, फरिय सामुं न जोश्यें ॥ ४ ॥ चाल ॥ पुरुष पियारो रे, वलि न वखाणीयें। वृक्ष ते पिता रे, सरखो जाणी यें ॥ उथलो ॥ जाणीयें पियु विण पुरुष सघला, स होदर समोवडे ॥ पतिव्रतानो धर्म जोतां, नावे को तडोवडें ॥ कुरुप कुष्ठी कूबडो ने, उष्ट उर्बल निर्गु गो ॥ जरतार पामी नामिनी ते, इंश्थी अधिको गु णो ॥ ५ ॥ चाल ॥ अमर कुमार रे, तजी सुरसुंद री॥ पवनंजयें रे, अंजना परिहरी ॥ नथलो ।। परि हरि सीता रामें वनमां, नले दमयंती वली ॥ महा सती माथे कष्ट पड्यां पण,शियलथी ते नवि चली। कसोटीनी परें कसीय जोतां, कंता विहडे नही ॥ तन मन वचनें शियल राखे,सती ते जाणो सही॥६॥ ॥ चाल॥ रूप देखाडी रे, पुरुष न पाडीयें ॥ व्याकुल थइने रे, मन न बगाडीयें॥उथलो॥मन न बगाडीयें पर पुरुषy, जोग जोतां नवि मले॥ कलंक माथे चढे