________________
३श जैनकथा रत्नकोष भाग आठमो. . ॥ ज० ॥ नहीं को राखणहार ॥ ३४ ॥ रोहणगिरि जइ ततस्यो तो ॥ न० ॥ मूकी शीला तल जाम ॥ जाणने उद्यत थयो तो ॥ ज०॥ नारंम वीनो रे ताम ॥ ३५ ॥ आव्युं जदय देखी करी तो ॥ ज० ॥ तेणे पण दीधी रे दोट ॥ माहोमांहे वलग्या वन्हे तो ॥ ॥ करे , एक एकने चोट ॥ ३६ ॥ अहो संसार विडंबना तो ॥ ज० ॥ मत्स्यगला गल एह ॥ कोइ केहy वहालुं नहिं तो ॥ ज० ॥ स्वारथ साथ सनेह ॥३७ ॥ कलह करंतां देखिने तो ॥ ॥ लघुकलयुं ततकाल ॥ तेह' सुलस नासी करी तो ॥ ज० ॥ पेठो गिरिविवर विचाल ॥३७॥ ते वेदु . पंखी जव गया तो ॥ न ॥ निसस्यो सुतस कुमार ॥ गिरिनिर्जर ' निर्मल करे तो ॥ ज० ॥ निजतनु लेने वारि ॥ ३५ ॥ व्रणरोहि पीने रसें तो ॥ ॥ व्रण कस्यां साजां तेण ॥ गिरि उपरथी उतखो तो ॥ न ॥ सुलस ते जाग्यवशेण ॥ ४० ॥ नूमितलें जब आवीयो तो ॥ ज० ॥ गर्ता रेयुत्कर दीठ ॥ नर बहु खणता देखीया तो ॥ ज० ॥ मन चिंते कौतुक मीठ ॥१॥ब खंमें त्रीशमी तो ॥नवि सुणो॥ परिग्रह एम सुःखदाय ॥ राम कहे परिग्रहथकी तो ॥ नवि सुगो ॥ विरमे महासुरव याय ॥ ४२ ॥ सर्व गाथा ॥११७१॥ श्लोक तथा गाथा॥६॥
॥दोहा॥ ॥ सुलस देखि तिहां पंचकुल, हरख्यो चित्त अपार ॥ पूछे हवे ज ते हने, कवण देश आचार ॥ १ ॥ ले खनित्र करमा खणे, किण कारण ए संधि ॥ कुण पर्वत ए दाखवो, मुमने सवि संबंध ॥ २ ॥ तेनर कहे सुण पंथिया, जे देशांतर जाय ।। ते माह्या सघलु लहे, तुं एम घेलो काय ॥ ३ ॥ झुं आकाशयकी पढ्यो, जे न लहे कांई वात ॥ सुलस कहे ते पण खलं, निसुणो मुफ अवदात ॥ ४ ॥ एक विद्याधर माहरे, सुधो जीवन प्राण ॥ मेरु गिरि देखाडवा, मुफ ले चल्यो सुजाण ॥ ५ ॥ देव योग वचमां मल्यो,रिपु विद्याधर एक ॥ युद्ध ययुं ते वेदुने, ढुं पडीयो तब ठेक ॥६॥ नाग्य योगें रह्यो जीवतो, जे तुम्हें कह्यं ते साच ॥ माटें तुम पूर्व घटुं, कहो मुज साची वाच ॥ ७ ॥ ते कहे रोहणनामथी, पर्वतने ए देश ॥ वज्रसार नरराजीयो,तेह तणे यादेश ॥ ७ ॥ ए नर नूमि खणी घणी, काढेरयण घंवार ॥ कर देई राजा प्रतें,लेइजाये घर वार ए तास