________________
३१६
जैनकथा रत्नकोष भाग आठमो.
विषय लधुं शिवराज रे ॥ ० ॥ तजि विषय लधुं शिवराज कहे, एम शां तिजी भगवान रे ॥ तव चक्रायुध कर जोडी कहे, कहो तातजी उपमान रे॥॥ ११ ॥ कुण गुणधर्म किहां थयो केम, विषय तज्या तेणें स्वामी रे ॥ तास कथा मुऊने कहो, केम याव्यो गुनपरिणाम रे ॥ ॥ केम श्राव्यो शुभ परिणाम कहे, तब केवली भगवंत रे ॥ जगवंत अनंत गुणाकर, कहे मननी रली सुणो संत रे ॥ क० ॥ १२ ॥ नरतें सोरीपुर नयरमां, दृढधर्म टू रा जान रे ॥ तस घरणी शीलशालिनी निज, पीथुनुं लहे बहुमान रे ॥०॥ निज पियुनुं लहे बहु मान अमान, गुणें जरी वर नारी रे ॥ वर नारी ल कालु विनीत, गुणाकर सुंदरी सुखकार रे || गु० ॥ १३ ॥ सुख भोगवतां कंतयुं, सुत जायो एक रतन्न रे ॥ नामें नलो गुणधर्मजी, मायडी करे तास जतन्न रे ॥ ० ॥ मायडी करे तास जतन्न, कला सघली नएयो गुए वंत रे || गुणवंत महंत दुर्ग सत्यवंत, सोहामणो बलवंत रे ॥सो०॥१४॥ यौवन वयमां घ्यावीयो, तेह सकल कलानो जाए रे || मात पिता मन वालहो, गुणधर्म कुंवर कुलना रे ॥ ० ॥ गुणधर्म कुंवर कुलनाथ, सुनग सरलाशयी प्रियवाप रे || प्रियवाण हिताहित जाण, सऊन जन याश्रमी गुणखाण रे ॥ स०॥१५॥ नयर वसंत पुरें बसें, इण समे नृप ईशा नचंद्र रे ॥ कनकवती कनी तेहनी, तस स्वयंवर मांमयो नरिंद्र रे ॥ ० ॥ तस स्वयंवर का दूत समाजें, यावी यो उजमाल रे ॥ चनमाल सुणी गुणधर्म, कुमार जी चालीयो ततकाल रे ॥ कु०॥१६॥ याव्यो वसंतपुरें तदा, रहे ते नृप दत्त आवास रे || एकदिन स्वयंवर देखवा, गुणधर्म गयो उल्लास रे ॥ ॥ गुणधर्म गयो तिहां पण तेह यावी, नृपनी कनी तेणी वार रे | तेली वार जोतां तुरंत, लागी दृष्टि रागनी निर्धार रे ॥ ला० ॥ १७ ॥ नयरों य ने प्रीतडी, पेठी ते यडामांय रे ॥ चित्तमांहि लागी चटपटी, तेह निज निज मंदिर जाय रे ॥०॥ तेह निज निज मंदिर जाय के नेह, नयणतो जण दोय रे ॥ जण दोय चितारे चित्त, एकेकने प्रतिघणे मन मोह रे ॥ ए॥ ॥१८॥ उठे धगीयारमी ढालमां, कहे शांतिजिणंद दयाल रे ॥ काम महाग्रह जेहने, तस न मटे कल्पनाजाल रे ॥० ॥ तस न मटे कल्पनाजाल, विषय विरु सहि दुःखदाय रे || दुःखदाय को जिनराय ए, वात जूठी नही जगमांय रे ||१|| सर्वगाथा ||३४३ ॥ श्लोक तथा गाथा मलो ॥४॥