________________
३१४
जैनकथा रत्नकोप नाग आठमो.
साम्यैकरूढप्रशमितकलुषं योगिनं क्षीणमोहम् ॥ २ ॥ पूर्वढाल ॥ सा रंगी हरिवालने, सुतनी परें फरसे ॥ वाघशिगुने नंदिनी, चाटे प्रति हर्षे ॥ ३२ ॥ मांजारी हंसवालगुं, रमे हर्षे जेली ॥ मोरवधू यदि करे, क्रीडा मन मेली ॥ ३३ ॥ वैर टले याजन्मनां प्रजुने महिमायें ॥ देव ख़वर कोई एहवो, नवि दीठो महिमांये ॥ ३४ ॥ यक्तं ॥ तीर्थकराया. साम्राज्यं० ॥ समवसरणस्थिति तेहवी, लवलेशथी दाखी ॥ हवे नि सुपो नवि देशना, जिनजी जे नांखी ॥ ३५ ॥ दशमी बघा खंमनी, कही ढाल सुरंगी || रामविजय कहे सांजलो, प्रभु देशना रंगी ॥ ३६ ॥ ३१४॥४॥ ॥ दोहा ॥
॥ नामधेय कल्याण एक, यावी पुरुषरतन्न ॥ चक्रायुध खागल कहे, वात करी स्थिर मन्न ॥ १ ॥ समवसस्था यावी इहां, श्रीशांति जिणंद दयाल || प्रभु ए हर्ष वधामणी, हुं लाव्यो नेपाल ॥ २ ॥ वात सुली हर्पित थयो, देश यथोचित दान || प्रभुवंदनने निसरखो, चक्रायुध राजान ॥ ३ ॥ पांचे निगम साचवी, प्रभु वांदे नूपाल ॥ कर जोडी उनो रही, स्तवना करे रसाल ॥ ४ ॥ जय स्वामिन् जगदीश्वरु, जय त्रिभुवनजन बंधु || नव प्रगाधतारक विभु, जय गुणमणिना सिंधु ॥ ५ ॥ नवजल पडतां जीवने, तारक तुम्हो जहाऊ ॥ पूरण पुष्यें मुऊने, मलिया श्री जिनराज ॥ ६ ॥ ध्येय अनंतर सांभरो, ध्यायकने निजनाव ॥ दायक मुऊ ऊपर करो, प्रभुजी करुणानाव ॥ ७ ॥ बे अनंत गुण ताहरा, तेह मां एक गुण मुक्त || देतां सेवक दुःख टले, दाम न वेसे तु ॥ ८ ॥ दी. नोवरण धुरंधरा, हे अनाथना नाथ || देखी हुं तुम मुखकमल, जगमां दुवो सनाथ ॥ ए ॥ नमी स्तवी जिनराजने, नातिदूर नवि पास || वेसी निसुले देशना, चक्रायुध उल्लास ॥ १० ॥
॥ ढाल ग्यारमी ॥
॥ हस्तीनागपुर वर ननुं ॥ ए देशी ॥ वर पांत्रीश वाणीगुणें, संयुत य तिशयनंमार रे ॥ प्रजु वरसे तिहां देशना, जेम जग पुष्कर जलधार रे ॥टक ॥ जेम जगपुष्कर जलधार इसी, जिनदेशना सुखकार रे ॥ सुखकार सुणो च चिकार, निरामयकारिणी सुविचार रे ॥नि॥१ ॥ एत्र्यांकणी ॥ राजन वाह्य ए शत्रुनुं, सवलुं तें टाल्युं जोर रे ॥ पण अद्यापि न वश करवा, निज
P