________________
३७.0 जैनकथा रत्नकोप नाग आठमो. पीने, प्रनु सोंपें निजमाय ॥ ६ ॥ निश पाली संहरी, जाग्या अचिरा माय ॥ सुत सुरपूजित देखिने, हैडे हर्प न माय ॥ ७ ॥ इंइ कहे उंचे स्वरें, सहु सांजलतां वाणि ॥ जिन जिनजननी ऊपरें, जे चिंतवशे ज्याण ॥ ७ ॥ तस मस्तक तेम फूटशे, जेम ऊनाने जाण ॥ एरंमफल फूटे सही, इम • कहे इंश सुजाण ॥ए ॥ वृष्टि करी तिहां रयानी, अंगण कोडि व त्रीश ॥ सौधर्माधिप चालियो, प्रजुने नामी शीश ॥ १०॥ नंदीश्वर ही जई, यात्र करे सङ इंद ॥ निज निज स्थानक सदु गया, धरता मन आनंद ॥ ११ ॥
॥ ढाल चोथी॥ , ॥ हमचडीनी देशी ॥ सुत सोजागी सुरवरपूजित, निज नयणे नि हाली । अचिरानी दासी उजाणी, वात कहण उजमाली रे ॥ १ ॥ हमचडी ॥ ए आंकणी ॥ जय जय स्वामी कहुँ शिर नामी, सुण सुग अंतरजामी ॥ अचिरा राणी अंगज प्रसव्यो, इप्ट सुणो यशकामी रे ॥ हम॥ २ ॥ बप्पन्न दिशिकुमरी प्रनु आवी, जिनजन्मोत्सव करवा ॥ सूती कर्म कयुं जिनजीनु, सुरुतनंमारने जरवा रे ॥ ह ॥ ३ ॥ इंई पण थनिपेक करीने, मेरु शिखरें फल लीधुं ॥ एहवो सुत अचिरायें जन्म्यो, पुण्ये वांछित सीधुं रे ।। ह ॥ ४ ॥ सुत सहेजें संसारें वहाला, न हाना महोटा कुलना ।। पण चोसन सुरपतिपूजित सुत, पार नहीं पुण्यवलना रे ॥ ह ॥ ५ ॥ वात सुणी विश्वसेन नरेश्वर, हरख्यो अति मनमाहे ॥ धाराहत जेम नीपकुसुम तेम, रोमांचित थयो काय रे ।। ह ॥ ६ ॥ अंगतणुं आनूपण संघ, मुकुट विना तस आप्यु ।। संतति सात लगें नवि खूटे, धन दे दारिद काप्यु रे ॥ ६ ॥ ७ ॥ तत्र तले तेहने नवरावी, दासीविरुद उताऱ्या ॥ त्रिजुवनपति सुत हर्प वधाई, दायक मान वधायुं रे ॥ ह ॥ ७ ॥ राय कहे पुरमांहे महोत्सव, सुत जन्म्यानी के. ॥ कारागार सकल शोधावी, दीन दुःखी मुख फेडे रे ॥ हा ॥ ॥ मान अने जन्मान वधारयां, अकर अनट परवेश ॥ गजपुर न गर दुवं सवि सुखीयु, नहिं कोई वेर किलेश रे ॥ ४० ॥ १० ॥ माणिक माट वधाई श्रावे. लाख सहसने लेखे ॥ तेम वनि तेहने यापे नरपति, चिंतित दान अलेखे रे ॥ हा ॥ ११ ॥ त्रीजे दिवस कराव्युं दरिसण,